Nga Lulëzime MALAJ – Vlorë
Kur të lexosh këtë letër, do të jem larg,
Hapësirës nëpër botë, në fluturim,
Të lash librat e mia, jam aty në varg,
Kur t’i lexosh, do ndjesh timin përqafim.
Mos u mërzit nënë, mbretëresha ime,
Di t’kujdesem për veten, mos ki merak,
Rrugën ma ke shtruar ti me bekime…
Sa ylberi shtrihet mbi të, gjerë e gjatë
Mora gjithçka që m’duhej nënokja ime,
Valixhen mbusha me ëndërra dhe mall,
Edhe kukullën, që dikur me mua flinte,
Po, zemrën ta lash ty, nga meraku i madh!
Në dhomën time, abazhurin mos e fik,
Të lutem, lëre hapur, si dikur isha fëmijë,
Aty endet fëmijëria ime dhe ka frikë,
Netëve me suferinë me ty do të rrijë.
Nënë, vështro hënën e artë kur të dal’,
Ta dish, po kështu do të bëj edhe unë,
Me buzëqeshjen e saj do të çoj të fala,
E t’i them se më mungon aq shumë…
Ato thinjat e tua nga brengat dhe hallet,
Falmë nënë, dhe unë të kam munduar,
Mos u lodh, e vetëm mos dil në shkallë…
Do t’vi, si zog shtegtar, me mall mbuluar!
