Fytyrë ngrysur, iku jeta…
më nget kolla nga e keqja,
frynë murlani nga mërzia
çirret shpirti nga vetima,
*
Përse vallë gjithë ky tundim,
vetull ngrysur në çdo zgjim,
”buzëqesh djalli e adhurojmë”
ç`parajs vallë po kërkojmë?
*
Nuk e di përse jam gjallë!
por vazhdoj të vi vërdallë,
mos vallë jeta është stuhi,
bota është një çmenduri ?
*
Frynë një erë e tërbuar,
dielli lindë i përtuar
hëna natës si bën dritë,
çdo hap hasim dredhitë.
*
Më ka lodhur koll e thatë,
më nget ditë, më nget natë,
çakordon rrahjet e zemrës
më nxori qumështin e nënës.
*
Nuk e di ç`farë po ndodhë,!
fishkëllin mendja e hollë…
të mbyll veshet të duroj horrin
në krahëror të mbaj kollin …?
*
Sabrie Selimaj @
