Nga Ismet Tahiraj – Kosovë
Një fletë ra në tokë
Kandrrat mbi
U varros a s’u varros
Nuk e di
Pa kotrezh te ri.
Dhe toka nuk I tha jo
Dhe fleta nuk kundërshtoi
Flokët I valviteshin
Vals
Dhe shtegtoi.
Më nuk e di
bubulloj
Me vragun poetik te ri.
Dhe na mashtrojë
Me elegance e saj
Më butësinë e saj
Rruzullit te vet
Skaj me skaj.
Më nuk e di
Me valsin e saj
Lumit te kaltër
A I fali uzdajë
Ne lozhën e natyrës
Na ravijëzohet
Veç fytyrë e saj
(ah bre skaj ,me skaj).
Këngët e saja poetike
Ku I fshehë
Është dëhur ajo
A ne jemi dehë.
Dhe kishte këmishë te bardhë shëtereshë
Dhe hoje në çdo vjeshtë.
Livadh si balerinë
Mbledhë retë e vetëtimë
Lashtësinë e ka
Dardaninë….
Bulec, 2017
