Më plagët e së vërtetës
jetova një mijë vjet
Ndersa populli im
jetoj dy mijë vjet e më shumë
Kryq e tërthor i ramë botës se hiqit
Në asnjë vend nuk takova fjalë si timën
Edhe nëse mbi stuhitë e ozonit do e kërkoja.
Sa keq për njeriun sot
qē mendon se është i gjallë
Më parë vdes
Se sa ta thot të vërtetën
E mbanë si gjarpëri nën gurë
Sepse ende nuk e di
Se është burrë.
Të vërtetën e kërkova
gjithandej edhe kah sˊka njeri
Në Baba Tomor
dhe në Vargjet e Lira
Diku më thonë rri
Besa edhe në Lahutën e Malcisë
Tek Homeri i poezisë
Aty ku si relikt
mˊi ruajnë plagët
e Shqipnisë.
Diellit dua t’i besoj
Fal besës që mbanë
Nëse ti e bukura e detit
Dritës së diellit
Më mirë së askush tjetër
Buzëqeshja jote i ngjanë
Prill 2020 @gim DESKU
