Brumi shqiptar dhe stili në thjeshtësinë që ka përgjithësisht tregimi amerikan.
Tregimi yt ka një tip të veçantë që mund ta gjesh vetëm në një vend me demokraci të lartë si Amerika.
Veçantia që e shton kuriozitetin nuk qëndron vetëm tek fakti se janë tregime “për ngjarje” insolite”, por se ato sjellin grimca qytetërimi që mungojnë në humbëtirën tonë primitive.
Plot jetë i ke të gjitha tregimet që ke publikuar Sami!
Një tektonikë shpirtërore përvëluese, por edhe purifikuese. Heronjtë e vrarë të personazheve të tua marrin jetë e bëhen frymëzues për lexuesit.
Prozë e shkriftë dhe mjaft e besueshme.
…
Tregimi juaj të mban pezull, sikur ndodh me letërsinë e vërtetë.
Mrekullisht, të befason me gjetjet!
Në tregimet e tua, Sami, ka shumë njerëzillëk dhe dashuri të vërtetë. Të lumtë, njeri tregim më i bukur se tjetri.
Ti i përcjell këndshëm emocionet, të përjetosh situatat aq sa pranon të jesh ketri…
Lexohesh me një frymë Sami i dashur. Je shumë njerëzor dhe kap tema krejt të veçanta. Tregimet e tua kanë brenda gazin dhe pezmin.
Sa i sinqertë, sa art i BUKUR!
E kisha harruar një çast virtytin e artistit për të përshkruar gati në hymn ngjarjet nga jeta e përditshme. Të falenderoj!
Kisha kohë që nuk kisha lexuar shkrime të këtij kualiteti në gjuhën shqipe. Vazhdoj ta pëlqej stilin e rrëfimit.
Pena juaj është magjike.
Shpirt poetik i derdhur në prozë, më befason përherë.
Sinqeritet, dashuri, thjeshtësi, si kartë identiteti për veten.
Mos ndalo, por shkruaj. Nuk i ikën dot fatit tënd prej narratori.
Shumë i bukur tregimi, shkruar me finesë. (“FITORJA E FUNDIT E HUMBËSIT”-. Shënimi im, S.M.)
Jepja dikujt ta përkthejë në Anglisht dhe jam i bindur që botohet në revistat më prestigjioze të Amerikës. Dhe nuk e them kot. Madje, edhe në se nuk do të shkruash kurrë më tregim të këtij niveli, ” don’t worry” , sepse ka tregimtarë që kanë shkruar një jetë të tërë dhe nuk e kanë një tregim të tillë.
Ti, të paktën, e ke NJË!
