OFSHAMË E GURIT
Sa gjëmoi guri djegur malli
U djersit rëra nga peshë shpute
Guralecat sydalur qanë, duke kujtuar
Përgjakjen e gishtave të zbathur
Bari buzë rrugës buzëqeshte
Lulet kundërmonin aromë gëzimi
Diell në shpirt rrezonte
I gëzohej ardhjes sime
Një prockë me ujë këndonte
E kishte mbuluar lëmashku i harresës
Kënga në heshtje buçiste këngë dashurie
Nata lëshonte seronatat e vonshme…
Vallë,a mbaron kjo këngë e ndezur
A do këputen krelat e plakur në lot
Apo pluhur i rrugëve të vendlindjes
Fasaduar floknajës sime të zbardhur
Do mbetet prore ushqim shpirti
Jetë e mot?!…
Saherë shkoi te fillimi i burimit
Etja më kall,më përvëlon
Gurët ofshajnë përmallshëm
Kohë e gurë bashkohen një ditë…
NË DHOMËN E BURGUT
Në një birucë burgu
Dhomë tre me tre e gjysëm
Flinim pesë veta, të ngjeshura si sardinë
Flisnim në heshtje,digjeshim në shpirt
Mimika e gishtërinjtë mjet komunikimi
Nuk dinim kur është ditë
Nata ishte pjesë e jetës ,ulurinin shpresat
Gardianët fiknin dritat,ndiznin qirinjtë në ora njëzet
Të pestit rrethoheshim si të mërdhirë
Qiriu digjej shpejt,tretej
Një flutur e fshehur këndeve të dhomës
Sillej rreth fitilit në sosje,prekte zjarrin
Ne,të burgosurit ngatrroheshim:
“Ky është shpirti i nënës sime,
Tjetri,jo i babit tim…. “
Të gjithë me radhë imagjinonin familjarët
Kështu kalonim kohën në përfytyrime
Shtriheshim në shtratin e ëndrrave përmallshëm
Qiriu ishte tretur,kutërbonte dhoma
Përmes një frengjie të vogël
Do rreze dielli ngacmonin shpresat
Liria në burg pisket
Kurthit te hekurt….
KUR PËRENDON DIELLI
Sa herë shkoj në fshat verës
Dielli fshihet pas bjeshkëve
Futet në zemër të Shkelzenit
Një përgjumje si dorëzim shpirti
Ngroh ëndrrat,lodhjet e ditës
Në plazhet e Adriatikut
Dielli futet në thellësi t’ujit
Rrezet rrëshqasin syprinës pafund
Mbyten në kujtimet e natës
Qeshin e qeshin yjet
Hëna duket si nuse e zverdhur
Ëndrrat, herë qeshin e herë lotojnë
Dhimbjet shëtisin dëshirave nëpër kohë
Sa lehtë i dorëzohet shpirti mbrëmjes
Dikush më vjedh diçka nga brenda
E zëntë nema e lotit……
PSHËRETIMAT E VALËVE TË DETIT
Valët e detit pshërëtijnë këndshëm
Përkundin epshet e ndezura n’dashuri
Gjurmë gishtash ngulitur në rërë
Pijnë avullin e të dashuruarve
Yjet shkëlqejnë si fenerë vadtarësh
Peshkatarët peshkojnë pa busullë
Orientim sipas “ Arushës së madhe”
Bukuri e shkrirë në vajin e valëve
Kujtimeve brenda thellësive
Djerësiten afsheve të valët
Malli frymon poreve të trupit
Jeta zgjatet deri në kupë të qiellit
Sa më ndezin zjarrin e shpirtit
Vu-vu-të e valëve të detit natën…
