Ardhja e verës zakonisht përkon me një gjendje shpirtërore të mirë, ditë të gjata me diell, plane për pushimet nga leja e shumëpritur nga punës. Por a është vërtet kështu për të gjithë? Në realitet, shumë njerëz shohin një ngjyrë krejtësisht të ndryshme në verë, duke vuajtur nga shfaqja e simptomave karakteristike të një çrregullimi sezonal të quajtur SAD (Çrregullim Sezonal Aktiv ose Çrregullim Aktiv Sezonal) i cili përfshin ndjenja lodhjeje, vështirësish, gjendje jo të mirë shpirtërore dhe pak interes për aktivitete.
Depresioni zakonisht lidhet me dimrin, me ditë të errëta, mot të keq, mungesë drite, të ftohtë, të jetuarit thjesht në vende të mbyllura që kufizojnë marrëdhëniet. Megjithatë, një formë tjetër depresioni, po aq shqetësuese, tipike e stinës së verës, është shumë e nënvlerësuar. SAD përkufizohet gjithashtu si “sëmundja e verës” ku mbi të gjitha është vështirësia në menaxhimin e ndryshimit në zakonet e përditshme që shkakton ankth, acarim dhe ndryshime në ritmin gjumë-zgjim. Personat që vuajnë nga SAD kanë karakteristika të përbashkëta, si prirja drejt izolimit lidhur me mundësitë e dobëta për ndërveprim, faktorë që janë “përforcuar” më shumë se kurrë nga kufizimet e lidhura me pandeminë, me pasojë përkeqësimin e spektrit simptomatologjik. Stina e verës është stina më e pritur e vitit, ajo e argëtimit, e relaksimit, e shkujdesjes dhe kjo e bën edhe më të theksuar perceptimin e çuditshmërisë dhe shqetësimit të atyre që vuajnë nga çrregullimi afektiv sezonal.
Kjo formë depresioni, karakteristikë e një periudhe ku pjesa tjetër e botës duket se po lundron në drejtim të kundërt, mund të theksojë hendekun midis Vetes dhe Tjetrit, duke rritur gjithashtu në mënyrë eksponenciale përvojën e tjetërsimit, pafuqisë dhe vetmisë. Ndër shkaqet kryesore që mund të konsiderohen si përgjegjëse për “sëmundjen e verës” janë theksuar nga disa autorë si: rritja e temperaturës, lagështia dhe ekspozimi i zgjatur ndaj nxehtësisë dhe rrezet e diellit, që do të ndikonin negativisht në ritmin natyror të gjumit dhe emocionet e ankthit dhe frikës.
Mbi të gjitha, është e rëndësishme të dallojmë një situatë të përkohshme të dekurajimit dhe uljes së humorit nga patologjia reale, duke u nisur nga supozimi se ata me çrregullim afektiv sezonal, sipas të gjitha gjasave kanë vuajtur tashmë nga depresioni në të kaluarën. Për të folur për një pasqyrë reale klinike, është e nevojshme të keni të paktën 5 nga simptomat e mëposhtme për një periudhë jo më pak se dy javë: gjendje depresive pjesën më të madhe të ditës; humbje të interesit dhe kënaqësisë për aktivitete; humbje të konsiderueshme në peshë; acarim ose anasjelltas, ngadalësim psikomotor; pagjumësi ose përgjumje; vetëvlerësim ose ndjenja faji; vështirësi për t’u përqendruar; mendime negative të përsëritura. Dëmtimi i konsiderueshëm i aktiviteteve të përditshme, punës ose shkollës dhe izolimi shoqërohen me këto simptoma.
Prandaj do të jetë thelbësore të parandaloni “sëmundjet e verës” duke u përpjekur të punoni me synimin për mirëqenien psikologjike që nuk duhet të “shkoni me pushime” në asnjë stinë të vitit, duke njohur shenjat e para të alarmit dhe shqetësimit që mund të na lejojë të kërkojmë mbështetje profesionale të shpejtë dhe të menjëhershme!
