Për të zbuluar pse u zgjodhën këto ngjyra, do të ishte e dobishme të dinim se nga vijnë semaforët dhe ngjyrat e tyre. Në vitin 1910 u vendosën sinjalistikat e para të trafikut në vend.
Oficerët në atë kohë përdornin bilbilat dhe dritat për të ruajtur qarkullimin e makinave duke i lënë shoferët të dinë se kur duhet të ndalojnë ose të shkojnë.
Në vitin 1920, William Potts krijoi semaforin e parë. Në atë kohë, nuk kishte rregulla për llojin e dritave apo modeleve që duheshin përdorur. Dhe kështu, këto drita do të dukeshin ndryshe kudo që të shkoni.
Në vitin 1935, Administrata Federale e Autostradave krijoi “Manualin mbi Pajisjet Uniforme të Kontrollit të Trafikut” që mbante standarde për të gjitha shenjat dhe sinjalet.
Ai manual kërkonte gjithashtu që semaforët të ishin kudo të kuq, të verdhë dhe të gjelbër.
Para semaforëve, trenat përdornin sinjale drite për të ndihmuar në rrjedhën e trafikut të trenave. Në këto semaforë e kuqja do të thoshte ndalesë, e bardha do të thoshte shko dhe e gjelbër do të thoshte ‘vazhdo me kujdes’.
Kur ngjyra e bardhë shkaktonte probleme (mund të ngatërrohet me diçka tjetër nga drejtuesit e trenave, duke shkaktuar aksidente), ata kaluan nga e bardha në jeshile për shenjën “shko”.
Dhe për shkak se e verdha ishte më e dallueshme, ata e bënë të verdhën si “vazhdoni me kujdes”.
Por atëherë pse e kuqe? Ngjyra e kuqe është ngjyra me gjatësinë më të madhe të valës. Dhe kjo do të thotë që ju mund ta shihni atë nga larg.
Dhe kjo është shumë e dobishme kur bëhet fjalë për shenjat paralajmëruese dhe semaforët që duan që ju të ndaloni për siguri. /rtsh.al/
