Nga Agron SHABANI – Gjermani
Nën vëzhgimin ose interceptimin e vazhdueshëm të avionëve ushtarak të ish Jugosllaisë (të prodhimit ruo-sovjetik): Enver Hoxha dhe delegaioni i tij shtetror ose qeveritar, me 23 qershor të vitit 1946, u ulën (zbritën) ose ateruan për herë të parë në “tokën e premtuar” serbo-jugosllave. Me konkretisht në Beograd të Serbisë.
Në kuader të delegacionit të lartë shtetror ose qeveritar të Shqipërisë në Beograd, pos Josip Gjergjës-Ambasador i atëhershëm jugosllav në Tiranë, binin në sy edhe Nako Spiroja, Kristo Themelko, Mhill Doçi që kishte bërë “namin” ose kërdinë me çetat ose brigadat e ndryshme “partizane” të masakrave dhe pushkatimeve morbide ose sadiste-kundër intelektualëve dhe patriotëve të shquar shqiptar në trevën e Mirëditës, Tropojës etj.me urdhërat ose direktivat paraprake të Milladin Popoviçit, Koço Popoviçit, Dushan Mugoshës, Aleksandar Rankoviçit, Mehmet Shehut, Kristo Themelkos, Svetozar Vukmanoviç-Tempos, etj…
Vizita dhe takimi i Enverit me Titon në Beograd, ishin aranzhuar dhe monitoruar nga Stalini dhe aparati i tij ushtarako-policor në Moskë.
Lufta dhe Paslufta e Dytë Botërore, asokohe e kishte bërë të vetën.
Në kampin ose bllokun proletar, bolshevik, internacionalist ose komunopansllavist-sidomos.
Ata pra ku ishin rrjeshtuar edhe Shqipëria, Kosova dhe shqiptarët, me vullnetin ose pa vallnetin e tyre.
Sepse, ashtu kishin vendosur Enver Hoxha, Kristo Themelko, Nako Spiro, Ramiz Alia, Lenka Çuko, Mehmet Shehu etj., në Shqipëri, si dhe Fadil Hoxha, Sinan Hasani, Xhevdet Hamza, Xhavit Nimani, Ali Shukriu, Kolë Shiroka dhe të tjerë në Kosovë….
Në kuader të delegacionit të lartë jugosllavë që kishin dalur të prisnin dhe përshëndesnin Enver Hoxhën dhe delegacionin e lartë nga Shqipëria: Përveç Titos, të binin në sy edhe Gjillasi, Kardeli, Vllahoviçi, Rankoviçi, Simiçi, Jovanoviçi, Pijade, Kidriçi, Popoviçi dhe të tjerë.
Vizita e Enver Hoxhës dhe delegacionit të tij në Beograd (Serbi ose ish Jugosllavi)-thuhet se zgjati afro 1O ditë, gjegjësisht nga 23 qershori deri me 2 korrik të vitit 1946. Por, pa i dhënë frutët (frytët) ose rezultatët e pritura dhe kërkuara nga pala serbe ose jugosllave mbi “Konfederatën ballkanike” ose “bashkangjitjen e Shqipëris si republikë e shtatë në kuader të federatës jugosllave” dhe të ngjajshme.
Se këndejmi, edhe përkundër rrobave ose kostumëve ‘fringo’ ose tepër solemne të Josip Broz Titos në atë takim: Megjithatë, nën shkëlqimet e ndryshme të dritave, shandanëve, poçëve të stolisura ose llambadarëve të Beogradit: Binte në sy sharmi, përformansa, burrëria (maskuliniteti), eleganca dhe delikatesa e njohur prej shqiptarit dhe ish studentit të Parisit, e Enver Hoxhës, për të cilin thuhet se vdisnin femrat ose gratë serbe. Nejse….!
Një digresion:
Pas “traktatit të fshehtë” ne mes Stalinit dhe Churchillit dikund në vlugun me të madh të Luftës së Dytë Botërore, asokohe ishte vendosur që t´i ipëshin ndihma dhe mbështetje të gjithëmbarshme qeverisë serbe në mërgim, ku, pos tjerash, atëbotë ( pas takimit të njohur Tito- Subashiç në Vis të Kroacisë në vitin 1944): Me mbështetjen dhe trysninë e përbashkët britaniko-sovjetike, do vendosej dhe propozohej edhe zgjedhja ose emrimi i dekretuar ( lëxo: me dekretin paraprak të Stalinit dhe Çurçiillit ) i Drazha Mihajlloviçit (kryeçetnikut dhe kriminelit të njohur serb që luftonte dhe angazhohej asokohe për Serbinë e Madhe dhe i cili i kishte prerë në fyt, vrarë dhe masakruar shqiptarët dhe popujt tjerë joserb!) në funksionin e ministrit të mbrotjes ose të luftës në qeverinë e atëhershme serbojugosllave gjatë kohës së Luftës së Dytë Botërore etj.
Në këtë prizëm, të njohura janë ndihmat dhe mbështetjet e fuqishme ushtarake, politike, materiale, ekonomike dhe të tjera të vendëve të ndryshme anëtare të ish “Antantës se Madhe” ( plus Rusisë) ndaj Serbisë në luftën ose frontin e njohur të Selanikut ( 1918) si dhe në luftëra dhe konflikte të tjera botërore ose ballkanike-kundër popullit shqiptar.
Gjithashtu, të njohura dhe shumë të freskëta janë edhe kujtimet e hidhura mbi dhunën dhe masakrat e egra të soldateskës serbe në Shqipëri gjatë tërheqjës së saj kapitulluese ose disfatiste nepër teritorin e njohur shqiptarë gjatë vitit gjatë vitit 1915 etj.
Ndryshe nga kjo, pas nënshkrimit të “traktatit të miqësisë dhe ndihmës reciproke” me ish Bashkimin Sovjetik gjatë vitit 1941 , takimit të njohur Tito- Churchill në Caserto me 12 gusht të vitit 1944 , si dhe depërtimit të ushtrisë se kuqe ruso-sovjetike ne Hungari, Rumani si dhe në vende të tjera juglindore ose ballkanike gjatë vitit 1945: Shumica e çetnikëve ose kriminelëve të ndryshëm serb i kishin zdeshur uniformat e tyre çetnike për t´i ndërruar ose zëvendësuar ato me uniformat e partizanëve të Titos etj. Për t´u futur dhe inkorporuar dikur me vonë në pothuajse të të gjitha poret ose nivelët e mundshme të pushtetit të atëhershëm serbojugosllav -menjëherë pas përfundimit të luftës së dytë botërore…Për t´i vrarë, pushkatuar, masakruar, burgosur, përndjekur, arrestuar ose internuar shqiptarët, kroatët e tjerët që nuk mendonin askokohe si Titoja, Rankoviçi ose Beogradi.
Ndonëse, menjëherë pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore, Josip Broz Tito dhe aparati (regjimi) i tij ushtarako-policor me seli në Beograd, e nisën “spastrimin” ose hakëmarrjen e madhe kundër ushtarëve, ushtarakëve ose bashkëpunëtorëve të Ante Paveliçit dhe ‘NDH-s’ (lëxo: Neovisna Drzhava Hrvatske, ose Republika e Pavarur e Kroacisë)….Duke i vrarë ose pushkatuar dhe masakruar me tepër se 1O ose 15. OOO intelektual dhe patriot të shquar kroat, si dhe duke i burgosur ose internuar me mijëra e mijëra të tjerë si bashkëpunëtor, ushtar ose kolaborator të Paveliçit, Hitlerit ose Musolinit.
Ndërkaq, me dhjetëra ose qindra mijëra intelektual dhe patriot të tjerë kroat, të përndjekur ose dëbuar me dhunë dhe terror tërror të egër ushtarako-policor nga Titoja dhe regjimi i tij kriminal dhe gjakatar nè Beogradit, asokohe u detyruan të mernin botën në dy, duke u shpërngulur ose emigruar nepër vende dhe meridiane të ndryshme të globit.
Fragmente…
Ishte janari i vitit 1953… Titoja sapo kishte lënë Beogradin dhe ishte nisur në drejtim të Splitit (Kroaci). Atje ishin bërë të gjitha përgatitjet e duhura për drekën speciale të cilën diktatori jugosllav po e shtronte për një mik të tij special. Fjala ishte për ministrin e punëve të jashtme të Turqisë, Mehmet Fuat Kopruly.Kopruly ishte pinjolli i fundit nga familja Kopruly, e cila gjatë shekujve 17 e 18 kishte arritur deri në majat më të larta të pushtetit osman. Kjo familje ishte me origjinë shqiptare por, duke qenë krejtësisht e asimiluar, njerëzit e saj nuk kishin bërë asgjë për atdheun e të parëve. Këshilltarët e Titos ia kishin tërhequr vërejtjen atij se origjina shqiptare e ministrit turk do të përbënte ndonjë pengesë eventuale për planet që kishte në mendje Titoja, por ai ua hoqi merakun shpejt :- Mos u shqetësoni, miku im është më turk se turqit. Dreka kaloi në mënyrë shumë miqësore. Tito, që kërcenohej nga një pushtim i mundshëm ruso-sovjetik, kërkonte gjithandej mbështetës, dhe Turqia ishte një shtet shumë i përshtatshëm për të qëndruar në anën e ish Jugosllavisë. Kështu lindi Pakti Jugosllavi- Turqi-Greqi. Pjesë e këtij pakti ishin edhe kërkesat dypalëshe, të cilat u shtruan në Drekën e Splitit. Ministri turk, me origjinë shqiptare, i kërkoi Titos që të krijohej pakica turke në Kosovë, ndërsa Tito, nga ana e tij, e rihapi çështjen e Konventës së vitit 1938 midis qeverisë jugosllave dhe qeverisë turke për shpërnguljen e shqiptarëve të Kosovës e Maqedonisë në Turqi. Të dybashkëbiseduesit ranë dakord rreth këtyre dy çështjeve. Në Kosovë do të sajohej shpejt një pakicë turke, e cila nuk kishte ekzistuar kurrë, ndërsa të dy palët do të nisnin menjëherë punën që të rifillonte shpërngulja masive e shqiptarëve drejt Turqisë.
Pjesa tjetër e historisë, do përshkohët ose karakterizohet me ngritjen ose fabrikimin e “popullit (narodit) të ri kosovar ose jugosllav” përmes “farës”(spermës) së përbashkët jugosllave në kuader të epruvetave ose laboratorëve të njohur mbi prodhimin ose fabrikimin e “popujve të ri” artificial ose johistorik të cilëve edhe sot e kësaj dite vazhdojnë t’ua shohin “hajrin” Kosova dhe shqiptarët.
U krijuan boshnjakët (serbosllavët e turqizuar ose muslimanizuar), goranët ose tërbeshët dhe kështu me radhë.
Filluan edhe martesat e përziera shqiptaro-serbe, shqiptaro-malazeze, shqiptaro-boshnjake, serbo-kroate ose kroato-serbe, serbo-boshnjake dhe të tjera në kuader të ngritjes ose krijimit të “narodit” ose “popullit të ri jugosllavë”!
Shumë pedagog ose intelektual të shquar shqiptar që kishin ardhur nga Shqipëria për t’i ngritur dhe pëgatitur gjeneratat e reja shqiptare në Kosovë, atëbotë u vranë (pushkatuan), internuan, u përndoçën ose dëbuan me dhunë dhe terror të egër ushtarako-policor nga “partizanët” serbo-malazias dhe ata shqipfolës e antishqiptar të Kosovës.
Kroatët dhe shqiptarët, e paguan mëse larti “çmimin e lirisë” së “partizanëve” të Titos, Kardelit, Rankoviçit, Milladin e Koço Popoviçit,& Company.
Kështu që sot nuk është aspak e rastit që nipat ose sternipat e joshqiptarëve ose antishqiptarëve të feshehur ose mbuluar me emra ose mbiemra shqiptarësh, t’i keni në rrjeshtat e para të tufës ose kolonës së “patriotëve të zjarrtë” të Kosovës dhe “shtetit” ose “populli të ri”kosovar”.
Në Pejë me rrethinë (e sidomos në Rugovë, Rashiq, Podgurë, Lugun e Baranit etj.) në Istog, Gurakoc, Vrellë, Rakosh, Mitrovicë, Vushtri, Gjilan, Artanë (Kamenicë), Dranoc, Glloxhan, Gramaçel, si dhe n’shumë fshatëra ose katunde të Deçanit dhe kështu me radhë: Aq shumë është i theksuar fenomeni i martesave të përziera shqiptao-boshnjake dhe të tjera, saqë nuk është aspak çudi nëse afro 5O % e popullsisë së atjeshme të jenë jenë hibrid, bastard ose melez.
Pa i harruar këtu edhe si iu thuhet ‘bugarët, tërbeshët, goranet, kallpët ose podrimçakët’ e Dragashit, Marevcit, Rahovecit, Dushanovës, Podrimës etj.
Nga ai “rreth vicioz” ose biocenoz, nuk është i përjashtuar askush.
Ndryshe nga kjo, çdo njeri normal dhe racional në këtë botë ose mbi këtë tokë, i cili i ka vetëm dy fije ose fara truri (jo fara kungulli ose pocerrke) në kokën e tij, dhe i ka lëxuar vetëm dy faqe libri ose gazete gjatë tërë jetës së tij, e dinë fortë mirë se Rankoviçi, Mirkë Iliçi, Kiljeviçi, Bik Boshnjaku, Raif Dizdareviçi, Joviçi, Kadijeviçi, Graçanini, Garashanini, Andriçi, Çubrilloviçi, si dhe shumë serbo-çetnik ose turko-boshnjak (plus vllëh e llatin me ta)-gjithëmonë kanë patur qëllim zhdukjen ose shfarosjen masive të racës ose elementit të njohur iliroshqiptar nga Kosova përmes martesave të përziera, luftërave, masakrave, përndjekjeve, përdhunimëve të ndryshme dhe kështu me radhë.
U mor vesh se nuk mund të pritët asgjë as nga politikanët e paditur, mediokrit, stupid, nebuloz, karaxhoz, bastard ose hibrid në Kosovë, Shqipëri ose dikund tjetër, që janë të shitur, trafikuar (kontrabanduar), shantazhuar dhe korruptuar deri në fytë, dhe të cilët, jo vetëm interesat e larta shtetrore dhe nacionale, por janë në gjendje për t’i situr, tradhëtuar edhe familjen dhe farefisin e tyre! I kujtohet dikujt ndoshta “misioni”i Velimir Stojniçit kundër Enver Hoxhës, kundër Shqipërisë, Kosovës dhe shqiptarëve të vërtetë…?!
Disave në Kosovë me ua lypur (kërkuar) trutë dhe gjenët e pastërta të shqiptarit, edhe me qyski, tarrakop, laser, teleskop, mikroçip ose mikroskop, nuk ua gjeni dot.
Ndërkaq, disa të tjerë, nuk e dijnë më në i kanë të pasmet ose bythët e veta…!
Ndaj, mëqe, sipas Frojdit: ajo që e mban së bashku një tërësi ose komunitet të tërë, nuk është sugjerimi i thjeshtë hipnotik (një fenomen sipërfaqësor, i derivuar, konzervuar ose ambaluzhuar), por, investimi epshor ndaj figurave të dashura ose jo të dashura nga të gjithë, që përbëjnë një surrogato të babait të madh për fëmijët e vegjël, që e adhurojnë, e ndjejnë të gjithëfuqishëm, ia kanë frikën shumë, por ndërkohë ndjehen edhe të mbrojtur nga ai ose prej tij…Prej respektit ose dashurisë së idealizuar, valorizuar ose glorifikuar ndaj shefit ose padronit, ndjekësit dhe viktimat e tyre shpesh ose vazhdimisht e duan njëri-tjetrin.
Kosova dhe shqiptarët nuk guxojnë të bëhën poligon ose ‘arenë e gladiatorëve” të ndryshëm spekulant, agjitues (propagandistik), anarkoindividualist dhe anarkoteorik, të cilët përmes ngjarjesh, figurash, personalitetësh ose simbolësh instiktive, imagjinare ose fiktive, lozin dhe manipulojnë vazhdimisht me ndjenjat, emocionet, shpirtin dhe ëndërrat e popullit të shumëvuajtur dhe manipuluar në Kosovë.
Filozofia politike na mëson ose udhërrefen vazhdimisht se ata që ndodhën lartë, gjithëmonë jetojnë, mirëmbahen ose ushqehën nga ata që janë më poshtë. Përveç rasteve ose përjashtimeve të rralla.
Kaq për sot.
(ASh)
