ORË PRERËT FATAL
(Dhunimeve të vitit 99
Nga forcat serbe)
Ti kurrë s’do të më pallosh
O kacabu I tredhur,
S’më ndjell epsh fare
Ti sahrosh I baltosur.
Kot sytë të xixëllojnë
Far’ e fëlliqur qe ndyerë hapësirë
Vampir I çapëlyer
Më mirë vraje veten
Dhe atje ku kutërboje Zetën.
S’do të lindë kurrë me ty
Terr më bie në sy.
AKTI I DYTË
Jashta grilave
Ju kundron hija ime
Të bëmat tuaja,
Kot më puthni në faqe,
Hiç mos më kafshoni gjirin
Krim lafshlëshuar.
Këtej në pranga
Dy veta më mbani,
Krimb I harbuar
Po me vijnë të vjellat
Jashtë kam hijën time
Këtu e vetëmuar.
Nginju epsh
Farë e shuar.
AKTI TRE
Një togut
Ua arrnova pantolfat,
Dhe çizmet ua lustrova
Kur m’I ndrydhnin kofshët.
E m’I këputnin pullat
Se gajsuri
Gjelat qafë rjepur me zhugë.
Dhe flokët m’I dridhnin
Më tytën e nxehtë të pushkës,
Të murrmët coftina në lojë.
Kur kërcitke pushka e popullit
I pëshurrshin pantolfat
S’kishin gjak veç ujë.
Në tabet e tyre
Erë rakije,
Si muti të thana
Shprica të grumbulluar
Kotën e thithëshit marihuanën.
