“Kërmilli” – Nga Ilir KADIA

Ajo po ecte në trotuar me kufje në vesh e hapa të mëdhenj.Unë kisha hyrë në zonën me akull krijuar nga tubat e çarë të depozitave.I bëja hapat e vegjël.Të vegjël dhe të ngadaltë gati si kërmill.Ajo me kaloi përbri ndërsa zgjata dorën ta ndaloj.T’i thosha dy fjalë . Ajo ktheu kokën nga unë dhe më bëri shenjën mos kisha luajtur nga mendja.Dy hapa më tej rrëshqiti e ra në akull si dëng leshi…Ju afrova e i zgjata dorën.Ajo hoqi kufjet nga veshi për të dëgjuar këshillën time se në akull hapat e mëdhenj e të shpejtë janë të rrezikshëm!Me siguri të ndenjurat i ishin bërë copë nga akulli por mua as në mëndje nuk më shkoi t’ia zbusja dhimbjen me të fërkuar!Pale t’i vija qepë e kripë!