…!
Dikur…, pata dashur një Vajzë,
Hiqej se ishte e ndershmja e Botës,
Arrita të thithi në gjinjt e sajë,
Qumshtin-drogë për mendët e kokës.
U ngopa shpejt me drogën e bardhë,
(E dashura ime ishte qumështore),
Kërkonte përqafime e puthje çdo ditë,
Ndaj… mori rrugat e doli dore.
Ajo, bukuroshja që sfidonte çdo lule,
U kthye ngadalë në gjëmbaç të thatë,
Tek shoh fytyrën e një kurve të vyshkur,
Me pa të drejtë, i urrej të gjitha gratë.
Nuk më mundon aspak opinioni,
(Dikur atë Vajzë e kam pas dashtë),
Në mullarin e gjynaheve të jetës së saj,
Kam pas hedhur edhe Unë një kashtë.
Në keqardhje, për fatin e “mikeshës”,
(Me dhimset dashuria ime e sinqertë),
Në gjinjtë e harlisur të vajzave të reja (sot),
Vallë… veç qumësht… a drogë do të ketë?!
./.
Tiranë , 1991
-Nga libri “RROKADA…(politike)”, Kristalina KH, Tiranë 2016-
