Tufalakim poetik nga Qazim SHEHU
Virgjëreshat
Virgjëreshat thirrën jetën
Jeta u kursye.
Xixat llavën u derdhën
Llava nuk u ngjye.
Atëhere hijen e burrave morën
Jetën mos e linin,
Kështu gjithë jetën torën
Dëshirë pas dëshire.
Për furrën që s`poq bukë
Për bukën e munguar,
Me një shtëllungë ëndrrash në furkë
Pa duar….
Ah,virgjëreshat sa i dhanë jetës
E jeta kurrë s`i desh,
Këto ngrënëse të vetvetes
Me femrën -diell sipër resh….
Çast
Mali u hepua e ra
Në klithmën e një shpezi,
Vërshëlleu gjarpri në shulla
Kujtoi se preja erdhi.
Nga rrënjë tingujsh ,thellë
Erdh një shpëtim,
Gjarpri cfurkun e zjerë
E nguli në ajrim…
Mali kryet mban
Në qiell i patundur
Dhe nga supet i ranë
Tinguj të shkundur…
I çau qetësia
E shkyer diku,
Dhe gjarpri sytë mbylli
I untë gjithashtu….
Lule thane
Uturon bora,mos thuaj se po shkrin
Bora po ndjell borën tjetër,
Sa budallaqe kjo bimë
Thane ,që nxori sytë e verbër,
Dhe lulëzoi papritur
Gënjeyer nga një kurm i fshehtë
I një pranvere të vjetër
Që ia hodh imazhin në rrënjë…
Dhe ç`bukuri ,pranë borës lulëzon
Nën flogjet e saj ndez bardhësinë
E gënjer për shpërthimin
Deri në vjeshtë thana nuk e heq thartësinë….
Në cepin e rrugës
Ky gur në cep të rrugës
Ku u ulën qindra udhëtarë,
Nga fjalët e tyre është rrudhur
Dhe s`mundi të na thotë asnjë fjalë…
Ai i mban ato ndrydhur
Me durim prej guri,
Dhe ky gjelbërim i dehur
Dot s`ia shkëputi.
Dhe stuhia që i fryu
E rrahu pa mbarim
Sekretin s`ia shkëputi,
As edhe era me ledhatim.
Shirat me inat
Iu kthyen t`ia shplajnë
Dhe erërat ne vrap iu turrën
Tramundanë…
Ç`stoik i patundur
Ç`bestar kokëgdhë,
Dhe njeriu në pasjetë
Tek koka e vë
Për këtë….
ik e ik e s`të rrihet
Ik e ik e s`të rrihet
Në një vend kurrë,
Kjo botë nuk nginjet
As nga ikjet
As nga ardhjet me bujë.
Kjo botë me ikjet
Zbukurohet shpesh
Lehtësohet e ngrihet
Më e madhe para nesh.
Po shpesh një re
E vë mbi ballë,
Të heqë zjarrminë
E ikjeve dallgë dallgë…
Verbëri
Thellë e më thellë
Ku thellësia harron
Se është thellësi
Ecën verbëria ,botën bën,
I jep bukuri.
Mister dhe një gjumë harrese
Ndaj vulgaritetit triumfus.
Ari i fjalës
Si besimtari që kërkon profetin
Shkretëtirës së pasosur
I kërkoj arin fjalës në letër
Nën hijen e saj të lodhur…
Ku fshihet gjurmë e tij
Drejt vetpërsosjes ikanike
Po gjej vetëm hi
Të ndritur.
Në këtë start u vunë
Si unë sa poetë,
Dhe thesaret i shpunë
Të depozituara në një bankë resh.
Që mban aty lodhjet
Trishtimet dhe kërkimet,
Ari i fjalës nuk soset
Bashkë me të, dështimet….
Bregu i ëndrrës
Një breg sekret ëndrra ka
Gjithnjë drejt tij çon
Dallgë të mëdha
Që vidhisen në hon.
Nga ky breg nis e fillon magjia,
Gjer tek ai ngjiten lart
Kujtesa dhe hutia.
Ankorohen aty
Batalione me dëshira,
Dhe dallga bregun shty
Tërhequr ngga largësia…
Dhe ik e ik ky breg
Në një oqean të pafund,
Si një kaike gjithë mllef
Harresën na përkund…
I veshur
I veshur me rroba ditësh ec
Si në një sallon aristokrat
S`jam simbolist i veshur dandy
Po një fshatar delikat…
Në rafte kujtese plot trill
I stivos këto rroba,
Po m`i ha e i shpërfill
E trishtimit mola…
Mëri e flaktë
Mëri e flaktë e agimit
Ia hoqi prangat zgjimit.
Era, pëlhurat e natës
I zhduku ,ajo e di ku,
Dhe prangat e bardha
Ranë breshër i thërmuar pa zhurmë.
Agimi në një mëri që shkrihet
Në shndritjen e vesës përdëllimtare,
Tani e kanë radhën pasqyrat
Të grishin pamjet mëkatare…
Lule uji
Je lule uji në liqen të Lurës
Uji rrjedh drejt brigjesh të hutuar,
Je lule që s`mbillesh në tokë
Kërkon notarë për tu afruar….
Unë e ti..
Unë e ti një retiçencë
Si tri akuza për pretencë.
Si tre gurë mbajtur në gji
Si tri yje plot dalldi.
Kërkojmë një cektirë ku të kalojmë
Pikat e retiçencës si gur vau i vemë,
Me një pikëçuditëse si shkop,
Mbahemi me të, se në thellësi
S`hyjmë për not….
Kur…
Kur vjen i ftohtë nga bosht i tokës,
Siç thotë i madhi Kadare,
Më mirë sipër botës të shkosh
Hipur mbi një re.
Të shohësh si projektohet ferri
Jo nën tokë, po sipër saj,
Në male, fusha, dalin tepër
Fshatra,qytete të mëdha.
Të shohësh akullnaja , shkrirë,
Pyje mbështjellë në flakë,
Me renë anije, më mirë
Në një planet tjetër të shkoje për pak…
Kodet e thinjura të moralit
Një mike do vijë s`do vijë
Dikush atë e tremb,
Kodet e moralit të thinjura
Nga shtërngatë e kohës-shkëmb.
Vallë si do e gjejë
Shtegun pa u diktuar,
Dhe veten si do gënjejë
Nga syri i përgjuar.
I gënjyer jam,s`do e gjejë kurrë
Këtë shteg,këtë mundësi,
Koka më shungullon furrë
O dashuri pa dashuri….
Një mike vjen e s`vjen
Fërfëllon dhe kodet ndesh
Edhe Don Zhuani me talent,
Nga loja do mposhtej si sylesh…
Shënim
Nuk shënoj histori njerëzish të mëdhenj,
Një ditë ndoshta bëhem,
Gjer tani s`mësova të gënjej
Mësova të tradhtohem.
Tradhtuar nga një fije bari
Kur s`ia ndjeva dhimbjen,
Tradhtuar dhe nga zjarri
Që ma ftohu shpirtin.
Historia ime mund të qe ndryshe,
Veç një kod i lashtë s`më lë,
Dhe një ndershmëri fidanishte
Që e mbjell për vete e tjetërkë.
Historia ime i përket çastit
I bërë, i përpirë, i zhdukur,
Prej tij lindin fjalët
Zogj, gënjyer nga muzgu….
