Thikë e hënës…pa Golgotë

Nga Qazim SHEHU – Tiranë

 

Himn i turbullt

Kur bie nata e zbardh agimi

Ndjej befjen e një himni,

Një himn i ajërt pa bujë,

Kur ngjyrat përzihen me ujë.

Më kap një dalldi e madhe

Si të shkel në pragje ideale,

Pa arritur atë që s`di

Atë s`e di kur arrij.

Atë që mundem kur më shtyjnë

Drejt të keqes  me tym.

Ndjej një himn virtuoz

Që shtyn dëshirat në mos.

Rendit ëndrrat në pasaktësi,

Saktësinë zhvesh në amulli.

Himn i fjetjes dhe i zgjimit

E ndjej e shoh dhe e dua,

Kur më godet në gjoks,

Si sonambul më shëtit mua

Nëpër qartësi e kaos…

 

Ndizet hija e pritjes

Ndizet hija e pritjes në letër

Sikur letrën do ta djegë,

Më dhimbsen fjalët shkrumb,

Pa to mbetem shterp.

Ndaj e shmang me kujdes

Gjithnjë duke iu lutur,

Ajo herë bëhet re,

Herë hije që vjen duke ndukur.

 

Herë merr rëndesë  guri

E herë pupël zogu bëhet,

Kështu me hije qëkuri

Trishton e afrohet.

 

Të ruaj të paktën ca fjalë

Nga ky rrafshim i hijes,

Që t`ia zbukuroj me mall

Një kurorë besimi pritjes.

 

Thikë e hënës

Në këtë natë të ciflosur

Natë të thyer,

S`vjen asnjë ndjenjë

Brengën për të ngjyer.

Hëna në mill të reve

E fut thikën,

E,… zhdukjes së një brenge

S`mund t`ia vesh pikën.

Kafshatën e saj

Do ta ha të fortë,

Në grykë do më ngelet

Pa Golgotë …

 

Festa

Mbaroi festa,ikën të gjithë.

Për një orë u tulatën mangësitë.

Plagët, mungesat, dështimet.

Autoritetet në tribuna

I përkundëm me duartrokitje.

Tani ku do shkojmë s`e dimë

Me duart plot nga festa,

Ndoshta të rrisim një premtim

Deri sa të vijë tjetra…