Shqipëroi: ELIDA BUÇPAPAJ
Sa krenarë atij iu falëm në të fundmen rreze dite?
Vijave të tij dhe yjeve të tij, mes betejës rrezikjete,
Mbi fortesa e shikuam, ku plot nur ai valvitet.
Dhe vezllimi i raketave, plasja e bombave mbi krye,
Na dëshmonin përmes natës se flamuri ynë lart qëndronte.
O, thuaj se prapë valvitet Flamuri i spërkatur me yje
Përmbi dhèun e njerëzve të lirë e mbi atdheun e dragojve.
Mbi bregdet i fanitur përmes mjegullave të largësisë,
Ku armiqtë e egër shtrihen në heshtjen lemeritëse,
Çfarë është ai që na flladit, sipër shkrepave të thikët,
Sa hap krahët, sa pulitet, sa prapë ai valvitet?
Tani ai kap të parën rreze që lëshon agu përmbi tokë,
Në lavdi krejt i praruar, tani ndrin mbi këto troje:
Ky flamur stërpikur yjesh. Sa të jetë jeta ai valoftë
Përmbi dheun e njerëzve të lirë e mbi atdheun e dragojve.
Pra ku është ajo skotë që me mburrje bëjnë bè
Se kërdia e betejës dhe e luftës janë bezdira,
Pa shtëpi dhe pa atdhe dashkan të na lënë ne?
Gjaku i tyre lau gjurmët e thundrave të tyre të ndyra,
S’ka strehë që mercenarin as dhe skllavin ta shpëtojë:
Nga tmerri i arratisë a nga terri i varrit gropë:
Dhe Flamuri i spërkatur me yje në triumf po valon
Përmbi dheun e njerëzve të lirë e mbi atdheun e dragojve.
O kështu të jetë gjithnjë kur njerëzit e lirë do qëndrojnë
Në mes shtëpive të dashura dhe furisë së betejës,
Të bekuar me fitore dhe me paqe, lavdi i qoftë
Gjithëfuqisë që e krijoi dhe na e fali ne atdheun!
Dhe sulmues do të jemi, në emër të drejtësisë,
Dhe kjo është motoja jonë: “Në Zot ne besojmë!”
Dhe flamuri i stërpikur me yje në triumf do të valvitet
Përmbi dheun e njerëzve të lirë e mbi atdheun e dragojve!
THE STAR- SPANGLED BANNER
O say, can you see, by the dawn’early light,
What so proudly we hail’d at twilight’s last gleaming?
Whose broad stripes and bright stars, thro’ the perilous fight,
O’er the ramparts we watch’d, were so gallantly streaming?
And the rockets’ red glare, the bombs bursting in air,
Gave proof thro’the night that our flag was still there.
O say, does that star- spangled banner yet wave
O’er the land of the free and the home of the brave?
On the shore dimly seen thro’ the mists of the deep,
Where the foe’s haughty host in dread silence reposes,
What is that which breeze, o’er the towring steep,
As it fitfully blows, half conceals, half discloses?
Now it catches the gleam of the morning’s first beam,
In full glory reflected, now shines on the stream:
‘Tis the star-spangled banner. O, long may it wave
O’er the land of the free and the home of the brave!
And where is that band who so vauntingly swore
That the havoc of war and the battle’s confusion,
A home and a country should leave us no more?
Their blood has wash’d out their foul footsteps’pollution,
No refuge could save the hireling and the slave
From the terror of flight or the gloom of the grave:
And the star- spngled banner in triumph doth wave
O’er tha land of the free and the home of the brave.
O thus be it ever when free-men shall stand
Between their lov’d home and the war’s desolation,
Blest with vict’ry and peace, may the heav’n- rescued land
Praise the Pow’r that hath made and preserv’d us a nation!
Then conquer we must, when our cause it is just,
And this be our motto: “In God is our trust!”
And the star-spangled banner in triumph shall wave
O’er the land of the free and the home of the brave!
