Të kesh një fëmijë, a ka një moshë ideale për t’u bërë nënë?

Për të zgjeruar familjen duhen kushte të qëndrueshme të punës, duhet të verifikoni qëndrueshmërinë e marrëdhënies tuaj, duhet siguria dhe qetësia e nevojshme për të siguruar gjithçka që nevojitet për të sjellë në jetë një fëmijë.

Ka mijëra arsye pse ne tentojmë të presim dhe të shtyjmë momentin kur bëhemi prindër, por a jemi të sigurt se është gjë e mirë?

Arsyet sociale pse duhet pritur – Të kesh fëmijë kur je i ri ofron një sërë avantazhesh, jo pak fakti që ke energji të freskët dhe një moshë që na bën më afër fëmijëve tanë. Për fat të keq, të gjitha këto aspekte janë në konflikt të hapur me një sërë vështirësish sociale që shumë çifte i shohin të pakapërcyeshme.

E para prej tyre qëndron në vështirësinë e sigurimit të një pune të qëndrueshme, e cila garanton sigurinë e nevojshme financiare për familjen dhe, për nënën, mundësinë për të përfituar nga mbrojtjet e parashikuara për periudhën e lindjes. Pastaj ekzistojnë aspiratat e duhura të karrierës, për të cilën një grua nuk dëshiron të heqë dorë sot, nevoja për të siguruar një shtëpi të përshtatshme për strehimin e një familje, vështirësi në marrjen e ndihmës së nevojshme në foshnjërinë e fëmijës dhe, së fundi, por jo më pak e rëndësishme, nevoja për të testuar me kujdes marrëdhënien para se të zgjerohet familja.

Me pak fjalë, arsyet për të cilat jeni të detyruar të prisni janë të shumta dhe dalin në pah gjithmonë në momentin kur çifti mund të fillojë të mendojë seriozisht për lindjen e një fëmije.

Çfarë thotë shkenca – Me gjithë respektin e duhur ndaj të gjitha këtyre nevojave të shenjta, ora biologjike për fat të keq nuk është e prirë për shumë lëshime. Sipas studimeve shkencore të publikuara në BMJ (British Medical Journal), mosha ideale për t’u bërë prindër është midis 20 dhe 34 vjeç për femrat dhe nën 40 vjeç për meshkujt. Kjo është gjithashtu mosha kur çifti është më pjellor dhe prandaj ka më shumë gjasa të krijojë dhe të ketë një fëmijë të shëndetshëm.

Shanset fillojnë të bien ndjeshëm pas moshës 35 vjeç, sepse ovocitet, qelizat e prodhuara nga vezoret, kanë të njëjtën moshë si femra, kështu që plaken me të. Pas kësaj moshe, konceptimi bëhet më pak i lehtë dhe madje edhe shtatzënia dhe lindja mund të jenë më të komplikuara. Ajo gjithashtu rrit ndjeshëm gjasat që fetusi mund të paraqesë anomalitë gjenetike, siç është sindroma e Down-it. Edhe nëse mundësia e të pasurit të një fëmije Down nuk mund të përjashtohet plotësisht te asnjë grua, madje edhe te të rejat, incidenca e sëmundjes rritet tashmë nga te nënat 30-vjeçare: një grua 25-vjeçare ka një shans 1250 për të pasur një fëmijë me këtë anomali, dhe në moshën 30 vjeç probabiliteti është një çdo 952, në moshën 35 ajo është tashmë një nga 378 dhe në 40, një në 106.

Për këtë arsye, nga mosha 35 vjeç, rekomandohet amniocenteza, ekzaminimi që lejon diagnozën e sëmundjes para lindjes së foshnjës. Megjithëse sot teknikat e ndihmës së lindjes mund të zgjidhin shumë nga problemet e pjellorisë së një çifti dhe në fakt zgjasin mundësinë për t’u bërë prindër. Nga këndvështrimi strikt biologjik është më mirë të mos e shtyjmë shumë zgjedhjen.

Nëse ke vendosur të marrësh kohën tënde – Për fat të mirë, sot mjekësia ka bërë hapa të mëdhenj, duke siguruar nënat me shumë mjete të reja diagnostikuese për të ndjekur përparimin e shtatzënisë në një mënyrë të qetë dhe të ndërgjegjshme. Shumë gra për fat të mirë bëhen nëna midis moshës 35 dhe 40 vjeç, siç është rasti me Meghan Markle, dukeshën e Sussex dhe bashkëshorten e Princit Harry, që është gati të ketë fëmijën e saj të parë në moshën 37 vjeç.

Të kesh fëmijë kur je pak ‘më i madh’ mund t’i garantojë fëmijës një nënë më të kënaqur, të vetëdijshme dhe të qetë, për shkak të pjekurisë së saj më të madhe personale. Por nuk duhet të ndihemi në faj ose të biem në depresion nëse dikush na thërret në zhargonin mjekësor “nënë e moshuar”.

Nëse ke vendosur të bëhesh nënë e re – Në njëzet e pesë ose tridhjetë, ju keni më shumë energji sesa dyzet. Netët e bardha durohen më mirë dhe, nëse ndihemi të papërvojë dhe të lehtë të biem pre e ankthit, kujtojmë se “asnjë fëmijë nuk lind me librezën e udhëzimeve”.

Të jesh prind është një profesion që mëson çdo ditë: nuk duhet të turpërohemi që të kërkojmë ndihmë nga nëna jonë, nëna e tij ose nga një mikeshë më me përvojë, por gjithmonë duke kujtuar se ne jemi gjithmonë ata që duhet të zgjedhim atë që është më e mira për fëmijën tonë. Përpjekjet tona do të rimbursohen brenda pak vitesh, kur do të kemi në krah një fëmijë të rritur dhe ne do të jemi në krye të viteve, nëna dhe mikesha të fëmijëve tanë. Dhe ne do të dëgjojmë: “Uau, keni një djalë kaq të rritur dhe jeni kaq e re? Urime!”