Çdo sëmundje është e lidhur me emocionin e caktuar të cilin e kultivojmë brenda vetes, nuk është me rëndësi a është hidhërimi, brengosja apo ndonjë emocion tjetër negativ.
Nëse vëreni te vetja ndonjë nga këto që i përmendëm, përpiquni që t’i largoni këto ndjenja, sepse mund të shkaktojnë sëmundje serioze.
Me dëshirën e pavetëdijshme për të vdekur gjithashtu mund të shkaktohet sëmundja. Mendimin e tillë truri automatikisht e ushqen. Truri është shumë i ngjitshëm dhe që për të kuptimi shumë lehtë ngjitet, mirëpo vështirë ndahet.Pra, ekziston shprehia që vazhdimisht e sjellim atë mendim, sepse nuk mundemi të shkëputemi, edhe pse na pengon.
Sëmundja gjithmonë e sulmon atë pjesë të trupit e cila është hallka më e dobët, përkatësisht aty ku janë akumuluar emocionet negative dhe dëshira jonë që t’i bllokojmë, t’i fshehim dhe t’i harrojmë.
Shikimi nuk dobësohet për shkak të plakjes, por për shkak se disa gjëra të qarta nuk dëshirojmë t’i shohim dhe pavetëdijshëm dobësojmë dhe bllokojmë shikimin tonë, ikim nga realiteti dhe fusin kokën në rërë.
Kur e shtrembërojmë të vërtetën në situatën e cila nuk na shkon për dore, kemi një lloj vizioni vetjak dhe shikimi i brendshëm do të jetë i mjegulluar, ndërkaq rezultati do të jetë humbje e shikimit të jashtëm.
Zemra sëmuret nga emocionet e bllokuara, të cilat nuk i keni treguar nga frika, mëlçia grumbullon hidhërimin, ndërkaq lukthi përmbajtjet e papërpunuara, diçka që nuk kemi arritur ta “përtypim”, me çka nuk jemi pajtuar, prandaj si rezultat kemi gastritin apo të thatin në lukth.
Kur veten e “qerasim” me të thatin në lukth, arrijmë në situatën që patjetër duhet të përzgjedhin ushqimin, gjë që në të vërtetë paraqet nevojën e kontrollit dhe përzgjedhjen në nivel emocional.
Gjëndra tiroide mbushet me fjalë të pathëna të cilat përpihen në dëmin vetjak. Çrregullimi në përgjithësi i gjëndrave, përkatësisht i ‘chakrave’ të përqafuara paraqesin problem në komunikimin dhe në shprehjen verbale.
