Nga Namik SELMANI – Boston, SHBA
Vijnë të pista pjatat e mbushura me mishra e fruta
Me ritin shekullor të tavolinave që mbushen e zbrazen.
I presin pjatalarësit emigrantë ku zbardh shkuma
Me duart e palodhura si male ulen e zgjaten.
Një mal me pjata vijnë aty në dimër e në vapë
Të boshta, me kocka të ndukura , me thërrime
E djersa çurgon në rubinetat të vëna në radhë
E duart kthehen si veglat e shpejta të një makine.
Tringëllijnë gota, pjata, lugë, pirunj dhe thika.
Në koshat me qeska mbeturinat derdhen, palosen
Me një përrua djerse në ballë niska e mbaroka dita
Në pritje të ca eurove që futen ngadalë në portofole.
Ritmon dita si trenat që ecin ditënetëve në hekura shine
Si pikëlat e shiut që pikojnë në strehën e shtëpisë
Thuajani një fjalë të ëmbël pjatalarësve pas vetrine.
Me ofshamën e mbytur ë në zemër iu regëtin.
E mbeten pas krahëve dehjet, përkëdheljet, shakatë.
Pas një gote vere mbeten miqësi, llogari, prapaskena.
Kujtoni të vonuarit e netëve, pjatalarësit emigrantë
Me duar që llokoçisin lugët e pjatat e shtrenjta.
Boston, 25 qershor 2018
