Baba, ne ikëm

Shtëpinë e braktisëm…

Një kohë arixhinjsh jeton gjithë bota

Dhe foton tënde nga muret e zbritëm

Si dryn një palë lot vendosëm tek porta…

 

Ikëm, or ikëm, vendlindjen e vramë

Në metropole që mblidhen si punë e iriqve

(E ke parasysh kur e vjelin një pemë

Dhe mblidhet e ngjishet si në vargjet e fiqve?!)

 

U ngjeshëm këtej nëpër halle të reja

E humbëm dhe barin, dhe gjumin, dhe këngën

Gjithçka e gatshme në dyqane luksoze

Dyqan psikologu, që të kallais dhe zemrën…

 

Ne ikëm dhe varrin ta kyçëm në një video

Të dielën të takojmë në xhamin vizual

Me mend i vemë lulet, dy lotë, një cigare

Jetojmë me simbole,…në një botë me manual.

 

Në fshat nuk shkojmë, e kemi me vete

Tani ne gjithçka e mbajmë në një kuti,

Kjo kutia baba e ka emrin kompjuter,

Në xhamin e tij takon çdo njeri..

 

Në xhamin e tij gjen nuse, bën dasëm,

Puth djemtë e vëllait në tjetër kontinent

Dhe nënën e qan nga mijera kilometra

Kur e fusin në varr, me video konferencë.

 

Ne bashkë do bëhemi kur të vijmë aty poshtë

Këtu lart u ndamë për jetë e për mot

S’të shkruaj më shumë, se ti e di mirë,

Qëllova i dobët dhe mbytem në lot.

 

Nuk dimë ku shkojmë, s’ka kohë të mendohesh,

Nxitojmë nga që thjesht është në modë nxitimi

Një kohë arixhinjsh jeton sot gjithë bota

Iki edhe thur kanistra pikëllimi…