Ooo çou njëherë bre, Geg Sokoli,
(Se çeli njomëza, pranvera doli),
Mos na u vono, bre, profesor,
…Studentët presin në auditor!
…!
S’qan veç njeriu, qajnë edhe yjet,
(Eeehu, çfarë loti leshojnë pyjet!),
Thonë se kënga është loti i burrit,
Po unë e njoh edhe lotin e gurit.
E kam parë lotin, faqes së gurit,
(Faqes gurit, Nikaj – Mërturit),
E kam parë lisin, kur loti i doli,
…Për inxhinierin Geg Sokoli.
Gjithë jeta e tij shkoi nëpër pyje,
(Nëpër pyje, në kuvend me yje),
Dhe pedagog në auditore,
Ato pyje e shoqeruan prore.
Zemërbardhi, burri i pashoq,
(Që kuvendonte pyllit me zogj),
Gega e dinte orën kur del lastari,
Njomëza e ahut kur çel sëpari.
Vrasja e pabesë preu jetën e Tij,
(Në ato pyje, atje permbi Dri),
Aaah, si gjëmoi vajtimi i yjeve,
Dhe plagët ia lau loti i pyjeve.
…!
Ooo çou njëherë bre, Geg Sokoli,
(Se çeli njomëza, pranvera doli),
Mos na u vono, bre, profesor,
…Studentët presin në auditor!
./.
Nju Jork, shtator 1992
(Marre nga libri “Ëndërrën e lashë atje”)
-Per Limit.al, Prill, 2020-
