BIJTË E ARBRIT PO NDËRTOJNË MURET DHE RRUGËT E BOTËS – Tufalakim poetik nga Irena VLADI MAY në Florida – SHBA

Poetja Irena VLADI MAY librin e saj poetik “Kur Unë të Kthehem” (botuar në SHBA e në Shqipëri) ua kushton “të gjitha vajzave dhe grave që kanë qenë viktima të abuzimit seksual dhe familjar. Gjithashtu të gjithë fëmijëve, vajzave dhe grave të marra nga kjo jetë para kohe për shkak të abuzimit. Për këdo që ka bërë më të mirë jetën e një qënie tjetër njerëzore në çfarëdo mënyre që ka mundur”

 

HARTIM QIELLOR

 

Ndoshta një dite unë dhe ti

Do gjendemi përkrah me njeri-tjetrin

Aksidentalisht apo hartuar nga qiejt

Se di

Por zemra që si zjarr ti ndez

Pranë teje e ka ëndën.

                                

 

BIJTË E ARBRIT

Ku i ke fëmijët Shqipëri?

Anë e mbanë botës shpërndarë

Komunizmi iku, por ti më keq

Bijtë e bijat e tua ke vrarë.

 

Jeta dhe arti s’përparojnë

Mbrapssh dhe në terr sorolliten

Këmbët e tyre dridhen nuk qëndrojnë

Me plagët hapur, në dhe zvarriten.

 

Bijat dhe fëmijët në rrugë të Evropës

Prostituta dhe lypës në çdo cep rruge

Ti syrin qorr, veshin të shurdhër bën

Fëmijët e tu po rriten me thërrime buke.

 

Dhe plagët e tyre s’të bëjnë përshtypje

Ti shqetësohesh vetëm kur s’ke gjepin plot

Dhe nënat pa bijë, fëmijët pa prindër

Nuk të dhëmb ty fare se derdhin gjak e lot.

 

Artistët e tu ikën tu lajnë pjatat botës

Për kafshatën e gojës, të pastrojnë shtëpi,

Të drejta kurrë si dhe në vënd njeriu

Dhe mburresh me lugë bosh, rron në korrupsi.

 

Dhe thua je krenar që je Shqiptar

Dhe turpin, meze (pa buke) ha ti

Fëmijët që le rrugëve lypsar të kriminelëve

Sjellin vetëm dhimbje, nuk janë krenari.

 

Bijtë e Arbrit, të Gjergj Kastriotit

Muret dhe rrugët e botës po ndërtojnë

Të ushqejnë familjen nuk gjejnë mundësi tjetër

Që gurin në mëmëdhe të gdhendin, ledhatojnë.

 

Dhuna, padrejtësia duhet të ndalojnë

Zërin e plakut, të voglit duhet ta dëgjosh

Të ngrihesh, jetës ti japësh përparim

Që përkrah Evropës jo mbrapa të udhëtosh.

 

            BOTA IME

 

Mami, babi ju kërkoj

Ndërmjet fotosh në ditar.

Ju kam larg e dot s’ju shoh

Sa shumë malli më ka marrë.

 

Kam mall për ju të gjithë

Kam mall për pemë dhe gurë

Kam mall për ty Bardhaj

Kam mall për ty Lurë.

 

Festat vijnë, festat shkojnë

Ditëlindjet gjithashtu

Në realitet jam larg

Por në ëndërr tek ju.

 

 

Lulet qelin, gjethet bien

Me kristal dimri stolis

Jam larg por pjesë e jotja

Jam bijë e Shqipërisë.

 

FËMIJËRIA JONË

 

Fëmijëria jonë e rraskapitur

Pa u qeshur e gëzuar gjithmonë

 Vetëm nga pak e nganjëherë

Më masë e peshë

 Sikur t’ia kesh borxh dikujt.

 Shakatë dhe argëtimet vijnë me pagesë

 Asgjë falas s’të lejojnë të kesh

Megjithëse të vegjël kanë detyrime të mëdha

Prindërit i trajtojnë si prona e vegla pune

Pa kuptuar që janë thesari i tyre më i çmuar

Të dinë, Është privilegj i tyre ti bëjnë të gëzuar.

 

U rritem me rroba me arnime

Disa dhe me gjunjët jashtë e bërrylat në diell,

 Sikur duan të marrin ajër

Nga trikot e rënda dimërore të leshit

Trikot që të zënë frymën si dëbora e madhe

 Në majën e Korabit

Dhe duart e vrazhda si barku i pishave

Ledhatojnë flokët e tua të gjata

 Duart e nënës gjithmonë veshur me ferra

Të vrasin kur fytyrën duan të përkëdhelin.

 

Diellin e bukur e sheh vetëm një çast e vrapon

Nuk shtrihesh të shkruash dhe ta shijosh gjatë

Detyrimet dhe ngarkesat e ditës janë të panumërta

Dhe ti vetëm vrapon që ti arrish të gjitha

Dhe ashtu dielli lind e perëndon

Në të gjitha ditët tua të nxituara

Dhe hëna e bukur vjen e shkon

Por ti kurrë se shijon se je e lodhur nga dita

Të rrish dhe ta pish hënën si një gotë verë

Nen qiellin e pastër yjeplotë

Dhe lodhesh rraskapitesh kot më kot.

 

Plagët hapen e thinjat shtohen, por jo gëzimet

E kundërta duhet të ndodhë prandaj fal buzëqeshje

Gjithçkaje dhe çdo ditë Kudo që të ndodhesh

 Që era rreth e rrotull të përcjellë lumturi

Dhe ëndrrat të shtohen, jeta të jetë kuptimplotë

Puno që fëmijët të qeshin gjithmonë

Gëzojnë pareshtur e ëndërrojnë më sy hapur

 Ëndrra në gjumë shohin të gjithë

Ato vijnë e shkojnë si flakë pishe

 Por ti dhuro më të fortën, të patundurën

Atë që uji dot se fundos as zjarri se djeg

Malet si afrohen kurrë në madhështi

Jeta që ke krijuar është më e madhe se jeta vetë

Më e bukura qënie në galani.       

 

 

 

PËR NJË KOTHERE BUKË

 

 

Në fëmijëri kam menduar

Fjalën revolucion

Vetëm në libra kemi për të lexuar

Se koha për luftë e keqtrajtime

Ka shumë kohë që ka kaluar

Në histori e kemi palosur

Të vjetrën kohë

Atë kohë të rrënuar

Tani të zgjuar të gjithë bashkë

Rrugët kemi për të ndërtuar

Që ditë të bardha të shikojmë

Bashkë më fëmijët që mbajmë në duar

E ardhmja erdhi e ndotur

Dhe është sot

Ditët e errëta që ne jetojmë

Revolucion është fjala që na duhet

Të luftojmë udhëheqjen tonë

Atë udhëheqje tirane

Që as si kafshë na trajtoi…

Që popullin ia ushqej dhunës

 Të mposhtim gjakpirjen

Padrejtësitë në komb

Të mbarojmë emigrimin

Për kotheren e bukës.      

 

 

 

 

 

VENDI IM

 

A ka vend për mua

Të lirë në ketë botë

Ku mund të shprehem

Hapur

Të dua pa lot

 A ka vend për mua

Të njëjtë në këtë botë

Si djalin të më duan

Të dy

Të jemi të njëllojtë

A ka vend për mua

Të më jepet tokë

 Jo burrë,

(Të më heqin qafe)

Por të studioj

Pa lot

Aty ku koka më lindi

Drejtësi nuk ka

 Dhe dielli u errësua

Nuk priti

Shtegto më tha…

 

( 1993)                                                  

 

 

 

_________________________

Poetja Irena Vladi May ka lindur në Tiranë dhe u largua nga Shqipëria në dimrin e vitit 1997. Ajo lëvizi në Florida në vitin 2003 ku jeton dhe sot me katër fëmijët, burrin dhe macën e saj Amora.

Kjo poezi është marrë nga libri poetik i autores “Kur unë të kthehem”, botuar në Amerikë dhe, kohët e fundit edhe në Shqipëri, me përmbledhje të disa prej poezive të saj nga shkolla e mesme (që i shpëtuan zjarrit) dhe disa të vetme vitet e fundit për të përfunduar librin e saj. Ajo u betua në verën e vitit 1999 se nuk do të shkruante poezi në shqip për të protestuar kundër dhimbjes që i shkaktoi vendi i saj i lindjes. Me gjuhën e prerë dhe zemrën të thyer ajo emigroi jashtë vendit ku nuk u kthye për të vizituar për 17 vite rrjesht.

Libri i saj i parë me poezi titullohet “When I Am Done I Will Rest My Case” që është botuar në USA. në anglisht përmes Amazon, në letër, dhe e-libër në Kindle, gjithashtu në Barns dhe Noble. Libri i saj mund të blihet përmes Amazon në Amerikë, Angli, Gjermani, Francë, Itali, Spanjë dhe Japoni.

Ajo është duke përfunduar librin e saj të tretë me poezi: “The Girl With A Single Pearl” si dhe librin për fëmijë “Sharky McTarky.” Gjithashtu ka përfunduar edhe libra të tjerë për fëmijë që janë në ilustrim dhe do të shkojnë në publikim së shpejtë.

Ju mund ta kontaktoni me e-mail: irenaflux@gmail.com