Krah’ i Shqipes, Dardani,
o kështjellë, plot përmendore,
hidhe vallen në liri,
vëllezërishtë; dorë për dore!
Të buzëqesh, bukur e ardhmja,
me buzëqeshje ninullore;
bleron nga duart e arta,
si degë lisi, shekullorë.
Flamujtë valviten krenarë:
-I kaltri-qiell pamvarsie.
-I shenjti, flamur kombëtarë,
përskuqur me gjak trimërie.
Gumëzhijnë shkollat si bletë,
përhap rreze, dielli i dijes.
Mjaltëron gjuha e shenjtë;
e pavdekshmja, Gjuhë e Shqipes.
Ulim miqtë në krye të sofrës,
miqtë e mëdhenj dhe të vertetë,
Me fuqi i tregojmë botës:
-Lirin e kemi të shenjtë.
Përqafohemi vëllezërishtë,
hedhim valle me shqiponjat;
Rrahin zemrat përjetsishtë:
-Këto troje i kemi tonat.
