Për shkak të zhurmës së qytetit, kush e di se sa prej nesh kanë menduar më shumë se një herë që duan të ikin dhe të gjejnë strehë në një vend të qetë, larg nga qytetërimi dhe ndotja dhe ku predominon natyra, megjithatë, edhe pse ne e dëshirojmë këtë gjë, vazhdojmë jetën pa lënë zonën tonë të rehatisë.
Megjithatë, ky nuk është rasti i Angelo Mastropietro, ish-drejtor i një kompani australiane, i cili, disa vjet më parë, vendosi të rivlerësojë prioritetet e tij dhe të lërë jetesën e ethshëm duke shkuar jetojë në një shpellë, që daton 250 milionë vjet më parë në Worcestershire, në Mbretërinë e Bashkuar.
Angelo, disa vite më parë, e kishte zbuluar këtë shpellë, ndërkohë që ishte në një udhëtim në biçikletë dhe ishte strehuar atje për shkak të një rrebeshi të papritur dhe të furishëm.
Në fakt, megjithatë, atij iu ofrua mundësia për ta blerë atë disa vjet më vonë dhe vendosi të përfitonte nga kjo, sepse mendonte se do të ishte e mrekullueshme të mund ta kthente në një shtëpi për t’u larguar nga qyteti.
Njeriu ka investuar rreth 160.000 paund dhe shumë orë punë vetëm për gërmimet e më shumë se 80 ton shkëmbi.
Madje ai aty ka fituar qasje në një burim me ujë të freskët.
Shumë njerëz pyesin veten se si një njeri i suksesshëm, me kaq shumë para dhe një jetë për ta patur zili mund të shkojë për të jetuar në një shpellë, pasi të jetojmë nëntokë nuk është diçka që shumë e konsiderojnë “normale”.
Megjithatë, arsyet e tij ishin përtej çdo kritike, në vitin 2007, mjekët e diagnostikuan me një formë të sklerozës së shumëfishtë, një sëmundje e sistemit nervor qendror që mund të përparojë duke çuar në aftësi të plota të kufizuara fizike dhe njohëse.
Ky lajm e bëri të mendojë se gjëja më e rëndësishme është të përpiqet të bëjë një jetë të shëndetshme dhe të qetë dhe, për këtë arsye, kur u paraqit mundësia për të blerë shpellën, ai nuk kishte dyshime dhe gjithashtu gjithë familja e ka mbështetur që nga momenti i parë.
Për ta bërë shpellën të duket më e gjerë dhe më e ndritshme, brendësia është pikturuar tërësisht e bardhë.
Në “shtëpi” nuk ka mungesë komoditeti dhe hapësira minimale është shfrytëzuar maksimalisht, ata gjithashtu kanë arritur të ndërtojnë një oxhak në dhomën e ndenjes.
Gjatë një interviste, Angelo pranoi se ishte shumë krenar për shtëpinë e tij të re dhe i lumtur me vendimin e marrë, padyshim që këtë sipërmarrje do ta kujtojë përjetë.
Qëllimi i këtij njeriu u arrit pak nga pak, kur shëndeti i tij u përmirësua, sepse për fat të mirë simptomat e sëmundjes u reduktuan në minimum. Tani ai jeton për fat të mirë dhe në qetësi të plotë me njerëzit që do më shumë.
Çfarë mendoni për shtëpinë e Angelos? A do të ishit të gatshëm për të hyrë në një shpellë për t’u larguar nga qyteti?