Nga MUSTAFA V. SPAHIU – Shkup
Në thepore jete m’kanë mbetur vragë,
Vras mendjen – kot – s’shqetësohem!
Kanë ngel vrenja s’di si të shërohem?
Kah endem mbiderma me kaq plagë.
Plagët sëmbojnë – prushanë ndizet,e
Cepash zemra do melhem’e mëshirë!
Nëna e dhimbjeve me shpirtin e dlirë,
Për thembra t’përgjakura kasht’digjet.
Thembrat e përgjakura m’ranë short,
Tri stinësh kam ecur këmbëzbathur…
Dhe opinga lëkurëbualli kam mbajtur,
Çorapët e grisura – gjalmat tërthortë!
Lëshonin rrënjë ëndërrat për ‘i libër,
M’çejnonin: “mendje shet ky halabak,
Rron e shkruan poezinë si torollak!”
Me shpirt melankolik s’u bëra qibër.
E shtunë, 27 shkurt 2021, në
Dardaninë Ilire
