Shaqiri nuk udhëtoij me skuadrën e Liverpoolit për t’u përballë me Crvena Zvezdën në Beograd. Kosovari që luan për Zvicër festojë me duarshqiponjë golin kundër Serbisë në Botëror. Vendimi për të mos e marrë Shaqirin ka bërë që ai tani të konsiderohet politikë
Në ditët kur skuadrat më të mira të futbollit nuk posedonin skuadra të bollshme, ju thjesht shfrytëzonit rastin kur do të vendosni për të bërë një gjest nacionalist.
Paul Gascoigne rrezikoi shumë kur bërë mimikë një flautist të bendit “Loyalist”, gjatë vitit 1998 në derbin “Old Firm”.
IRA (Armata për Çlirimin e Irlandës), lansoi një kërcenim më vdekje për të, Federata e Skocisë e dënoi më 40 000 funte. Gascoigne vazhdoi të luante sikurse nuk ka ndodhur asgjë.
Ato ishin kohëra të tjera. Liverpool u mundua të dal pa bërë ndonjë sherr në Beograd dhe la Xherdan Shaqirin në shtëpi kur udhëtuan për në stadiumin “Marakana” në Serbi për tu përballur me Crvena Zvezdën të martën në mbrëmje.
Ata dëshiruan që të evitojnë një hakmarrje për lojtarin e tyre që bëri shqiponjën me duar, simbolin e Shqipërisë, pasi që shënoi për Zvicrën në Botëror duke e mundur Serbinë-vendin që patriotët e tij e luftuan për ta fituar pavarësinë.
Ky nuk ishte vendimi që kërkoi Shaqiri. Ai dëshironte të luante. Nuk ishte një vendim i thënë prej tij. “Ai e ka pranuar dhe e kupton situatën”, tha Jurgen Klopp të hënën.
…dhe Liverpool humbi. Sepse një gjë që duhet vlerësuar në golin kontrovers të Shaqirit për Kombëtaren që e ka adaptuar në fitoren 2-1 në Kaliningrad këtë verë, ai erdhi si përgjigje për abuzimin që ja bën atij tifozët e Serbisë.
Sa herë prekte topin ai fishkëllehej, sa herë fytyra e tij shfaqej në ekranin e madh atë e fyenin.
Ai u largua nga fusha me gisht lart tek tifozët serb, triumfues edhe pse shtatshkurtër.
Vendimi i Liverpool ka vendosur një precendent që nuk i ndihmon futbollit. Dy javë më parë, menaxheri gjeneral i Crvena Zvezdës bëri një deklaratë publike për pritjen që do ti bëhet atij nëse vjen në Beograd.
“Mendoj që Shaqiri do të përjetonte një presion të madh psikologjik”, tha Terzic. “Ai e di ku po vjen. Nuk e di nëse ai do të luan në Marakana në këto kushte”.
Kjo është shpërthimi i një klubi aparatçik që përdor politikën si ekstrakt për të nxjerrë vetën në avantazh duke lënë Liverpoolin pa një lojtarë në misionin e tyre në Beograd.
Nuk ka pasur asnjë agjenci inteligjente që ka paralajmëruar për ndonjë kërcënim me jetë kundër Shaqirit. Madje nuk ka pasur as ndonjë brohoritmë të përgatitur kundër lojtarit para kësaj ndeshje, ka shkruar gazetari i njohur serb i sportit Milos Markovic, edhe pse himnet për të abuzuar me lojtarët rival nuk janë më pjesë e kulturës së tarracave në Serbi.
Perspektiva për të gjuajtur raketa me fjalë po ashtu janë larguar sonte. Crvena Zvezda ia ka tërhequr vërejtjen fansave që klubi është në presion të vazhdueshëm të UEFA’së dhe rrezikon gjoba të rënda dhe ndoshta edhe eliminim nga gara nëse ka sjellje kundër rregullave të saj. Ata tashmë janë nën sanksione të UEFA’s për sjellje jo të mirë në ndeshjet e tjera të fazës së grupeve.
Por, idiotët fituan. Në vend që të largojnë elementin politik dhe të “fokusohen në një ndeshje futbolli, të lirë nga çdo gjë”, siç tha Klopp , vendimi ishte më shumë politik. Nuk ka asnjë justifikim për supozimet që e dominuan konferencën për shtyp në stadium.
Ne mund të shohim klube elitare-që dëshirojnë të largojnë urrejtjen në hapësirat ku luhet futboll-duke lënë prapa lojtarët shpesh në rrethana të tilla.
Vendimet e tilla kanë qenë të bazuara në kërcënime të identifikueshme terroriste në të kaluarën. Gjashtë lojtarë të Chelsea nuk udhëtuan të përballën me Hapoel Tel Aviv më 2001 në Izreal, kishin të bënin me shqetësime sigurie që vinin direkt nga agjencitë inteligjente.
Lëvizja e Liverpoolit e ndoqi vendimin e Arsenalit që ta lë në shtëpi Herikh Mkhitaryan kur ata luajtën muajin e kaluar në Azerbajxhan, i cili është një shtet në luftë dhe tensione diplomatike me vendin e tij, Armeninë.
Në shtypin armen sot ka pasur një ton festiv kur Liverpooli mori vendimin dje. “A është ai i frikësuar?”, ishte titulli i një media atje. Imagjinoni, sikur Shaqiri do të pështynte gjak.
Kjo duket më afër filozofisë së Greame Souness kur luani në një vend të rrezikshëm.
Skocezi nuk mendoj dy herë kur udhëtojë në Dinamo Bucharest më 1984, dy javë pasi ia kishte thyer nofullën kapitenit kundërshtarë Lica Movila në ndeshjen e parë të Kupës së Europës në Anfield.
Trupat e ushtrisë bën gjeste se do ja hiqnin kokën Souness kur skuadra hyri në stadium.
Mark Lawrenson tha më vonë se ata shmangeshin dhe nuk ofroheshin atij në këtë ndeshje. Liverpool fitoi 2-1. Souness ishte lojtari i ndeshjes.
