Dhoma Specialiste e Kosovës (e nohur si Gjykata Speciale) ka njollosur figurën e saj duke ndërhyrë me një proces politik: Nismën e SHBA-së për të ndërmjetësuar mes Kosovës dhe Serbisë.
Zyra e Prokurorit të saj bëri publike një padi të mundshme kundër Presidentit të Hashim Thaçi, ndërsa ky ishte duke fluturuar drejt Uashington-it për një takim me homologun e tij serb, Aleksander Vuçiq.
Thaçi ndërpreu menjëherë udhëtimin e tij dhe me anë të një dekarate publike premtoi të japë dorëheqjen nëse paditet vërtet. Ai përsëriti besimin se do të dalë i pafajshëm.
E kam kritikuar Thaçin në të kaluarën dhe kam shprehur dyshimet e mia për çfarëdo bisedimesh me Serbinë që përfshijnë ndryshime të kufirit. Mirëpo, e mbështes deklaratën e tij dhe ndaj të njëjtin dyshim me të për këtë abuzim flagrant nga ana e Gjykatës Speciale.
Kjo gjykatë e pazakontë i është imponuar padrejtësisht Kosovës. Themelimi i saj në 2015 u bë me një vendim të parlamentit të Kosovës, përmes një presioni të paparë nga komuniteti ndërkombëtar. Shumë deputetë votuan në bazë të informacionit se ekzistonin prova të qarta për krime lufte. Gjykata Speciale filloi nga puna shpejt pastaj në 2016. Nuk ka asnjë llogjikë që asgjë nuk ndodhi në gjithë këto vjet, e që më në fund, një padi e mundshme u bë publike vetëm në momentin kur Thaçi u nis drejt Uashingtonit për të nisur bisedimet. Kjo padi mund të ishte ngritur tre muaj më parë. Ose gjashtë muaj më parë. Ose një vit më parë. Ose pas ditë pas bisedimeve në Uashington. Sidomos nga që nuk ishte vërtet një padi zyrtare, po një kërkesë për padi. Çfarë është bërja e saj publike në këtë kohë përveçse një lëvizje me synime politike? Një veprim i nxituar, pas vitesh përgjumjeje.
Unë po ua lë analistëve e opinionistëve politikë ta gjejnë se pse e nga kush u sabotuan bisedimet e ndërmjetësuara nga SHBA. Mirëpo, është me rëndësi të shqyrtojmë këtu rolin e Gjykatës Speciale.
Vitin e kaluar në mënyrë të ngjashme, kryeministri Ramush Haradinaj u urdhërua që të paraqitej në Hagë. Ai u bind dhe menjëherë dha dorëheqjen nga posti i kryeministrit. Momenti ishte përsëri i dyshimtë. Haradinaj ishte duke i rezistuar presionit të madh ndërkombëtar për të anulluar tarifën ndaj mallrave serbe. Mbase këto janë thjesht rastësira, mirëpo edhe njëherë tjetër Gjykata Speciale u kap duke kryer veprime që më shumë kanë efekt politik sesa vlerë për drejtësinë. Nuk duhet harruar se Haradinaj ishte gjykuar tashmë dy herë në Tribunalin e famshëm të Hagës për ish-Jugosllavinë. Si askush tjetër në histori. Dhe që të dy herët ishte shpallur i pafajshëm.
Por, edhe pa këto veprime të njollosura nga politika, Gjykata Speciale mbetet thellësisht problematike dhe diskriminuese që në thelb të saj. Ajo është hartuar që të përndjekë vetëm shqiptarët në një shtet shumetnik. Kjo është një fyerje për çdo parim që komuniteti ndërkombëtar ka predikuar në rajonin tonë. Nga njëra anë, drejtësia ka dështuar në përndjekjen e kriminelëve të luftës që vranë mijëra civilë, përdhunuan mbi njëzetmijë vajza e gra shqiptare, dëbuan me dhunë mbi një milionë shqiptarë nga trojet e tyre, shkatërruan qindra objekte të kultit, e dogjën e vodhën mbarë vendin. Nga ana tjetër, i vetmi grup për të cilin ekziston një gjykatë tani është një grup të rinjsh që u ngritën për të mbrojtur me armë shtëpitë, familjen, dhe lirinë e tyre.
Edhe vetë themelimi i Gjykatës Speciale tani përngjan jo si një përpjekje për të sjellë drejtësi, po si një akrobaci politike për të krijuar barazim mes palëve, një lloj shprehje e shëmtuar e dyanshmërisë, që krahason agresorin me viktimën.
Ne i jemi përjetë mirënjohës Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës për luftën e saj për liri e demokraci.
Anëtarët e UÇK-së, udhëheqësit e të cilëve kërcënohen nga Gjykata Speciale sot, nuk shkuan në Beograd apo në qytetet serbe për të luftuar e vrarë. Përkundrazi, makina ushtarake serbe dhe gangsterët paraushtarakë erdhën te ata. Te shtëpitë e tyre, te familjet e tyre, te jetët e tyre për të kryer genocid. Regjimi i Millosheviqit kishte nevojë për një luftë të re që të mbijetonte dhe ua imponoi një luftë të re. Mirëpo, si e gjithë bota edhe të rinjtë që u bashkuan me UÇK-në e kishin parë se çfarë kishte ndodhur në Bosnje dhe vendosën të mbrojnë me çdo kusht familjet, shtëpitë, dhe lirinë e tyre.
Ndërkohë që agresori – Serbia – nuk ka dënuar kriminelët e saj të luftës, nuk ka kërkuar falje për krimet e tyre, dhe nuk ka ofruar asnjë dëmshpërblim për dëmet e rënda të luftës në Kosovë, ajo ka ecur lehtësisht në integrimin europian. Ministri i saj i Jashtëm, Ivica Daçiq, ka qenë ministër i Informacionit në regjimin e Millosheviqit. Presidenti Vuçiq ka qenë zëvendësi i udhëheqësit me fashist të Serbisë, Vojislav Shesheljit dhe nxitës i krimeve të luftës në Bosnje. Komuniteti ndërkombëtar duhet të turpërohet që i trajton këta apologjistë të krimeve të luftës si partnerë të respektuar.
Dhe sigurisht nuk është Presidenti i Serbisë por ai i Kosovës që kërcënohet me gjykatë sot. Jo njerëzit që u përpoqën të kryejnë genocide, por ata që i rezistuan janë nën hetim.
Çfarë ironie themelimi i kësaj Gjykate anti-shqiptare Speciale në një kohë kur Serbisë nuk po i kërkohet llogari për terrorizmin e saj shtetëror në vitet 1990. Kur udhëheqësit e saj as që po tregojnë keqardhje për çfarë ndodhi. Kur, përkundrazi, po tallen me viktimat dhe thirrjet e tyre për drejtësi dhe po i trajtojnë sikur këta të ishin kriminelët.
Nëse Gjykata Speciale nuk zgjeron punën e saj për të përfshirë krimet e të gjitha etnive në Kosovë dhe premton që të mos përzihet në çështje politike, atëhere Kuvendi i Kosova duhet të rishikojë vendimin e tij dhe si dhe statusin e kësaj gjykate. Standardet e dyfishta e zbatuara haptazi janë një ofendim për viktimat e luftës. Nëse nuk vini dot në vend drejtësinë, të paktën mos u tallni me ta.
______________
Harry Bajraktari është themelues dhe botues i gazetës Illyria (1991-1998), një drejtues i komunitetit shqiptaro-amerikan, filantrop dhe përfitues i shumë çmimeve, duke përfshirë Nderin e Urdhrit të Kombit nga Presidenti i Shqipërisë, Medaljen Presidenciale të Kosovës për Meritat & Bardhë Thirrja Presidenciale e Shtëpisë për Amimin e Shërbimit.
(Në Anglisht)
Abolish the Specialist Chamber!
A waste of time and resources that discriminates among ethnicities in Kosova and acts as a political actor
Harry Bajraktari
By Harry Bajraktari
The Kosova Specialist Chamber has badly blemished its reputation by interfering with a political process: the US initiative to intermediate for a long-term solution between Kosova and Serbia.
Its prosecutor’s office released to the media an unofficial indictment against President of Kosova, Hashim Thaçi, while he was in midair, on his way to Washington for a meeting with his Serbian counterpart Alexander Vucic.
Thaçi canceled the trip immediately and in a public statement has promised to resign if properly indicted. He has repeated his belief in his innocence.
I have criticized Thaçi in the past and I have had my doubts about any talk with Serbia that would lead to land swaps. However, I support his statement and share his suspicion that this has been a flagrant misuse of the Specialist Chamber.
This unusual court was forced unfairly on Kosova. Its founding was approved in 2015 by the parliament of Kosova through a lot of pressure from the international community. Many MPs voted with the understanding that investigators had already evidence of war crimes. The Specialist Chamber was soon after established in 2016. It defies logic that after all these years, they revealed a possible indictment precisely when Thaçi was flying to DC to begin the talks. They could have done this three months ago. Six months ago. One year ago. Or waited a few more days after the talks in DC took place.
Kosova Specialist Chamber in The Hague.
It was not even an official indictment. It was a press release about a possible indictment. It seems like a politically motivated move. A rushed act, after years of lethargy.
I will leave to political commentators to speculate why the US-led talks were sabotaged. However, it is important to review the role of the Specialist Chamber here.
Last year, they summoned Prime Minister Ramush Haradinaj to The Hague, which led to his resignation. The timing was suspect again. Haradinaj was resisting an intense international pressure to drop punishing tariffs against Serbia. Maybe these are just coincidences, but once again the Chamber provoked a political change. Haradinaj had already been tried twice in the historic Tribunal on former Yugoslavia and found twice not guilty. It was already unprecedented for anyone to be indicted twice.
President of Kosova, Hashim Thaçi.
Even without these politically tainted actions, the Specialist Court is deeply flawed and discriminatory by default. It is designed to target only ethnic-Albanians in a multi-ethnic state. This is an insult to every principle that the international community pretends to stand for in this region. While justice has failed to persecute war criminals who killed thousands of civilians, raped more than twenty thousand of Albanian women and girls, forcibly expelled a million of Albanians from their homes, destroyed hundreds of Albanian houses or worship, and burned and looted an entire country, this chamber is focusing only on a group of Kosovar Albanians who rose to defend their homes and their families.
The very founding of the Specialist Chamber now resembles not as an effort to bring justice to the victims of war crimes, but as a balancing political act, an ugly expression of bothsiderism.
We are forever grateful to the Kosova Liberation Army for their fight for freedom and democracy.
The KLA members, whose leaders are targeted by the Specialist Chamber, did not go to Belgrade or other Serbian cities to fight and kill people. The Serbian military machine and paramilitary thugs came to them. To their homes, to their families, to their lives to perpetrate genocide. The Milosevic regime needed a new war to survive and imposed one on them. Just like the rest of the world, the young people who joined KLA had seen what had happened in Bosnia and decided to defend their families, their homes, and their freedom.
While the aggressor – Serbia – has not persecuted the war criminals, has not apologized for their crimes, and has not offered any compensation for the extensive war damages, the country has easily moved through the European integration. Its Foreign Minister, Ivica Dacic was the Minister of Information in the Milosevic regime. President Vucic was deputy to the most fascistic leader of Serbia, Vojislav Seselj and cheerleader of war crimes in Bosnia. The international community should be ashamed for treating these war crimes apologists as respected partners. Sure enough, it is not the President of Serbia who is threatened with a trial today, but the President of Kosova. Not the people who tried to perpetrate genocide and state terrorism but those who resisted it.
The irony of funding the anti-Albanian Specialist Chamber when Serbia has not been held responsible for its state terrorism during the 1990s. When its leaders are not even showing regret about what happened. When, on the contrary, they mock the victims and their plea for justice, and treat them as criminals.
Unless the Specialist Chamber expands its work to include crimes committed by other ethnic perpetrators in Kosova and refrains from interfering in politics, the parliament of Kosova should review its decision and the status of this court. Flagrant double-standards are an insult to the victims of war crimes. If you can’t bring justice to them, at least spare them the mockery.
Harry Bajraktari is founder and publisher of Illyria newspaper (1991-1998), an Albanian-American community leader, philanthropist and recipient of many awards, including the Honor of the Nation Order by the President of Albania, Kosova’s Presidential Medal for Merits & the White House Presidential Call to Service Award.
