I ke harruar tashmë
Qirinjtë që ndizja netëve të errëta
Kur drita dhe jeta dukej se ishin shuar përgjithmonë
Dhe fjala ishte burgosur nga frika brenda nesh
Pas mureve plumbat bënin rikoshetë
Me fatin tonë të çuditshëm
Çdo njëri prej tyre mund të ishte fundi ynë
Dhe frymonim të përqafuar
Të shkonim së bashku përtej kohës…
I ke harruar tashmë
Copat e bukës njomur prej lotësh
Me gishtat e dridhur ti afroja pranë buzëve të njoma
Që meritonin shpresën e puthjes dhe adhurimit
Ujin si verë e bardhë pikoja nga grushtat e mi kthyer
Si gotë e praruar në vetëtimat e syve
Një Krisht silueta jonë në flakën e qirinjëve…
I ke harruar
Thirrjet e dëshpëruara njerëzore
Tej mureve nënat humbisnin burrat dhe fëmijët
Mesnatat thyheshin në ferr krismash dhe pellgje gjaku
Mengjeset kishin aromë tymi dhe lulesh të djegura
Gjithë jetën e mbetur do ta urrenim shtatën
Në numërtimin e vitit të mbrapshtë absurd
Shtatë pash qiell dhe diell, thoshin të parët tanë
Në e kishim harruar diellin, veç qiellin shihja
Tek sytë e tu të ngulur në pafundësi…
I ke harruar
Fjalët që më ke thanë kur ishim në cep të ferrit
Dhe trupin tim vija barrikadë para teje
Me buzëqeshje boheme dhe sfidë foshnjarake
Vdeksha për ty idhulli im pat’ thënë Krishti
Teksa gozhdohej nga adhuruesit e tij
Në buzëqeshjen e drunjtë…
I ke harruar
Letrat paluar në raftin që i shpëtoi marrëzisë
Përplot dëshmi mirënjohje si ditar Ana Franku
Tash shkruan vepra të mëdha në perëndim
Për dhunuesit që desh na ndalën frymën
Shpërndarë nëpër botën e lume si “heronj”
Dhe merr çmime të mëdha në TV
Duke përshkruar të vertetën e gjymtuar
Në çmendurinë tënde të paskaj…
I ke harruar
Të gjitha ato që kaluam bashkë
Në ngadhnjimin e përflaktë të jetës
Mbi errësirën e një kohe paemër
Të qofshin falë ditët e mia
Buzëqeshja e athershme boheme
Dhe sfida foshnjarake
Por jo e paverteta që vret
Me ligësinë e llumit ku re’ papritur…
I ke harruar
Por kujtimi im si llambë që s’fiket
Rri zgjuar ,ikonë dëshmie
Sterpik fjolla të së nesërmes…
TETOR 2019
