Një hulumtim tregon se njerëzit që ishin të dobët gjatë gjithë jetës nuk ishin të tillë për shkak se ata kishin metabolizëm të pazakontë, por pasi nuk tregonin shumë interesim për ushqim.
Ata kurrë nuk kanë ngrënë shumë, nuk kanë qenë kurrë të obsesionuar me vaktin e ardhshëm, shkruan Gina Kolata për gazetën New York Times, në një shkrim për zbulimin e studiuesve britanikë lidhur me arsyet pse disa njerëz kanë prirje për të shtuar mbipeshë e të tjerët janë të dobët.
Një studim tjetër në të njëjtën revistë përdorte të dhëna nga i njëjti grup njerëzish për të bërë konkluzione rreth predispozitave gjenetike për obezitetin.
Të dy studimet kanë treguar se ka arsye biologjike përse disa njerëz luftojnë me mbipeshën trupore, ndërsa të tjerët nuk e kanë këtë aspak problem, dhe kjo arsye shpesh nuk është metabolizëm, por ka të bëjë me oreksin e njerëzve.
Njerëzit të prirë për mbipeshë më shpesh ndihen të uritur sesa ata që kanë tendencë natyrisht më të pakta. Hulumtimi u krye nga Sadaf Farooqi dhe Nick Wareham nga Universiteti i Kembrixhit. Çelësi i zbulimit ishte studimi i gjenit MC4R dhe Sadaf Farooq se me këtë problem u përball për 20 vjet, transmeton KosovaPress.
Shkencëtarët kanë identifikuar deri në 300 mutacione dhe ata të gjithë shkatërrojnë aftësinë për të ndjerë ngopje pas një vakti.
Në rrethana normale, një person ndihet i uritur, ha, bie në gjumë, MC4R përjashtohet dhe njeriu ndihet i rregullt. Mutacionet megjithatë e pengojnë gjenin që të aktivizohet në kohën e duhur.
Rezultati mund të jetë që njerëzit e tillë gjithmonë ndihen të uritur ose të paktën kanë oreks, pasi gjeni nuk përjashtohet kurrë. Në një studim të ri, Farooqi zbuloi se te njerëzit e dobët natyrisht të paktën MC4R nuk ishte aktivizuar kurrë, andaj ata nuk ndjenin një uri për të ngrënë shumë.
