Andej mbetur pas grillave
Kur shiqonte fëmijet nga dritarja
Që luanun kuralec
I mërzitur tha në veti..që bëra unë i mjeri
E sot jam këtu mes mureve
Pse kisha nji vesë..
I madhë ishte edhe psehi
që virdisej aty rrethë e rrotull
Askush kokë s ngrehi pse drejtsija ra..!
Kolltuqet u mbushnin duar trokitje
E kush për poetin ta ngrinte nji zë..
Dita ishte bë nat e errsira mori hovinë
Zërat u dëgjonin si në ëndrrat e këqija
Lavdata e premtime mbeten te kolltuqet
Poetin e mjer e vërboj pa besija.
E që fai pat poeti përse fjalen nxorri
Në vargjet e tij kërkoj të vërteten
Boshlluqet e lajkes e së lakmis
Ja vun prengat në ja moren të drejten…
E që fai kishte poeti pse poet ishte
I zën nga hijet si djelli nga ret para shiu
Fatin jo shrembruan ja mbyllen ja vodhen
E gjuhen të mjerit hordhitë ja shkurtuan….
