Nga Ismet Tahiraj
MES SHIRITAVE TE QYMYRIT
Mes shiritva te qymyrit Gjeraqinë
Farfurinë Lahurit yt
Mbi thekët e zi mbi lendinë.
E Ti me kominoshe Punëtorëve vije Zhgjëndërr ish , Ti.
Kur kaloja trasenë Gurëve te shtruar Shirita plotë zhurmë.
Ngarendin turni I punëtorëve Ta plotësonte normën ,
E Ti më faqet e tuaja Tejet te kuq rrëmeta I ndizeshe korijet
Po mbi to, po shkiste Shkëndi o pas shkëndije.
Në zhgjëndërr me vishe
Në zhgjëndërr më shtiheshe Ethet më rroknin
Më tërsëllëm Kur lahuri yt
Mes shiritave qymyri Ngrite burinë…
Oh , ndalu një çikë Shkurreve mos ikë, Ashtu blozë pluhuri Siç jam
Rrufeshëm një puthje Peng ta kam.
Të më zbresë Zjarrmia ,përflakuri.
Dielli djeg si saç Kominoshe e jote Alivani për tokë Më përplasë.
Për dy sytë e tu Si kokrra lajthie, Me mite rinore
E vrazhdësi pjekurie.
Veç një herë në dorë te kam Te kam mbi plisat e qymyrit As hinkë ,as cilinder kthyes, S‟do t‟I bie në aman.
Kur nën lahurin tuaj Kaçurrelat e tuaj më çmendin, Ashtu më blozë
Blozë qymyri siç janë.
Bebëz e jote më djegë Bebëz e jote shkëndisë Më trimëron.
Punëtoret bërtasin Për norma Rregulla te punës Po fundi I fundit Këto s‟janë as gjë As gjë për mua e ty Veç flluska sapuni.
Rreshkun e buzëve te mija S‟njomë as qumështi
Nga gota apo kutia Veç qumështi yt
I bardhëm
Nga thithat e tuaja Që t‟I fali perëndia.
Të më jap forcë Buldozëriste Prozhektor ndriçimi.
Veç djersë e jote
Që është rrëshirë kujtimi, Mes vravashkash
Më ngulfatë tindimi.
Mbi gjinjtë e tu
Do te shkapërderdhesha, Dehesha.
E rrugë për shtëpi
As një herë s‟ do ta gjetsha. Se jam I ri
Tepër I ri Oh axhami.
Dhe vdekjen e dua Mbi thithat tuaj, Nëpër ato korije
Ku vije blozë e pluhurit Mes shiritave te qymyrit.
Të nginjëm përgjithnjë A po I etur ,flakë te rri,
Më normën e pa normuar Te lahurit tuaj gri.
Mes shiritave të qymyrit Te (mos) jemi kandila Që vuajmë….
