Sivjet kam Ditën e Emnit:
12 Nëntor: 63 vjeç:
Vitet më kanë fut në rreth…
Ka i’herë ndihem gogël…
Ndo’i’ herë më duket vetja “planet”…?!
Po vjen koha me e lanë veç emnin për Të tjerët…!
Globin që dikur e rrotulloja me një gisht në orën e mësimit,
E shetita nga Shipshani në Nju Jork, Johanesburg, Andorrë…
Sot interneti, fb, celulari ma sjellin në sy, me zë, mbi dorë.
Po ma mbledh ky glob, kjo botë…
si rrathët përqark shekës,
Brenda globit rreth-rrotullues:
rritem, zvoglohem, lartesohem,
gëzohem, idhnohem, flas, bërtas…
Si jehonë e Vetëvetes…
Ramiz LUSHAJ
NË MOSHËN E KALIT
Më vjen keq për kohën e humbun në vite prej vetvetes.
Më vjen keq për kohën time të vjedhun nga të tjerët.
Më vjen keq që jam tue zbrit përditë prej majes së malit.
Më vjen mirë se ende punoj fort, jam në moshën e kalit.
Ramiz LUSHAJ
NË KËTË BOTË GLOBALE SI VEZË…
1.
Bota m’i ngjanë vezës
Në vija kufitare e me emra derdh plot me ngjyra
hemisferat, shtetet, kryeqytetet,
toka, malet, oqeanet, detet…
Aty rrijnë 7 miliardë banorë në 7 kontinentet.
Aty rrinë Shqipëria ime, shenjtëria ime,
E vjetër dhe e re: sa genet, gjethet, guri, fjala,
Sa loti, dasma, morti, kanga, andrra…
E çkyeme, e harrnueme, në Ballkan,
Në Shqipëri, Kosovë, Mali i Zi, Serbi, Maqedoni, Greqi
Në 6 shtetet.
Ah, të 7-ten ndarje e kam brenda vetes…!
2.
Sot bota globale duket e vogël sa një vezë
E lehtë ta mbash dhe në pëllambë të njanes dorë
Në hapa e në jetë është e randë
Sa Alpet me lule e borë.
3.
Bota më ngjan si një vezë
E rrotulloj dhe e rrotulloj me një gisht
Njësoj e njësoj më duket prapë…
Njikështu i sjell njerëzit e vet
Kjo kohë globale,
Kjo botë-vezë
Me ditë e me natë…
4.
Si veza më ngjan kjo botë me huqe…
Edhe njerëzit si pulat:
Herë bajnë vezë të bardhë.
Ka’i’herë dhe vezë të kuqe.
5.
Si veza më ngjan kjo botë bardhezi e plot me ngjyra:
Brenda kores së saj:
Flejnë e bardhja, e verdhja, e kuqja,
Zgjohen e Keqja, e Mira…
6.
E përjetshe pyetja:
Si lindi Bota…e veza?!
E përhershme Koha:
me pula e këndeza…
7.
Bota është e madhe sa një planet.
Bota është e vogël sa një vezë.
Si në jetë:
Dikush bahet planet.
Tjetri mbetet vezë…
8.
Due të bahem Kolomb i shekullit tim
e ta thej botën-vezë e vezën-botë,
Me e pa mend, me e pa revoltë,
Ta bajë copë-copë…
Kur as me andrra, as punë, as me penë…
As si ëngjëll, as si djallë…
Nuk mujta me e ngritë në kambë,
Ta bajë këtë Botë ma të Drejtë,
T’iu rrijë kohënave dhe vertikalisht…
Për nji çast harroj se nga klluqja e saj kam lind…
Në këtë botën globale si vezë
Jemi herë të lehtë e hërë të randë…
Sa jetë fizike e morale e kalojmë në kambë…?!
RAMIZ LUSHAJ
