Nga QAZIM SHEHU
Lumenjtë e Shqipërisë…
Burojnë lumenjtë e Shqipërisë
Në Greqi,Maqedoni,
Sapo Vjosa hapin nis
Hapin nis Drin i Zi…
Duke hyrë në kufirin shtetëror
Kokëturfulluar shtriqen
Burimit ujë me hir e me zor
I marrin dhe nisen…
Derdhen në det dhe mbajnë
Sekretin e burimit të urtuar,
Pikëllimin e burimit me ne ndajnë
Si nëna të penguar…
+++
Po në Shqipëri, si për inat
I shtrydhin në hidrocentrale,
Edhe Valbona e hodhi krahë qafë
Një pikëllim dionisian plot gajle.
Edhe Fani e braktisi
Shtratin e tij shekullor
Futi kokën e malit dhe vaisi
Kryet në një tërthor…
Devolli po kështu,
Edhe një lumë i panjohur
Braktisi pa dashje ngjyrën blu
Dhe u shtri në tuba i lodhur…
I futën në tuba me tërbim
Pasanikët mizorë,
Ndrit pika e ujit si rubin,
Thërmuar turbinave ashkëlorë…
Dritë të ligë duke lëshuar
Në kufoma parash të majme
Dhe malet shtyjnë me duar
Të gjejnë shtratet e thame…
Të kthehen në burim s`munden
Të zhyten në det kush s`i lë,
Dhe zotit tash po i luten
Ta braktisin këtë dhe…
EDHE VRASËSI KA ATDHE…
Kali i drunjtë me klithma trojanësh
Pas e ndiqte,
Edhe kriminelët kanë atdhe,
Mendonte ,
Ndërsa përdëllohej nga një Circe…
Edhe shfarosësit kanë një peng
Edhe ata dinë të qajnë nga një këngë
Mos, rapsodi Demodok thur një rreng
Tek kurdis një kordë…
Nëpër gjurmë të kalit të drunjtë
Fundosej patkoi i trokut,
Dhe muzgu krejt iu zbrujt
Nga këngë e Demodokut…
MË RRITËN KËTO ARA…
Me zjarrin e misrit të bardhë
Me bukën e çerepit,
Me ca tinguj pa radhë
Që iu afruan djepit
Dhe muzgje si mullarë
Që varnin qeleshen
Në plepa komandantë
Që urdhëronin heshtjen,
Më mbrujtën këto ara,
Duke gëzuar vjeshtën
Me prodhime të mbara…
Ato ishin të përjetshme
Ashtu janë dhe sot,
Me heshtjen e ngeshme
Dhe plepat pikëçuditëse
Në çdo lëvizje vjeshte
Ku pikat kthehen në lot…
VALA
Nga lumi i rrugës një valë
Më ngjan
U fsheh në trupin tënd,
Freskia si fjollë e bardhë
Myshkun e flokut ta lot…
Muret çelën buzët
Ta pinin këtë valë,
Po ty të prapsova tutje
Mos ktheheshe në Rozafë…
PAGJUMËSI
“Tash sa kohë po don me gdhi e s`po mundet…”Azem Shkreli
Një re ngrihet nga lumi
Në shtëpi të qiellit shkon,
Pagjumësia e shkumtë
Ëndrrën dështon..
Agimi shtyn portën e natës
Po orët dot s`i shty,
Minutat janë të sakta
Si një dhe një që bëjnë dy…
Në lumë të hidhësirave pi,
Re e pagjumësisë,
Plumb i lodhur rri
Mbi qepallë
Si dëborë mbi strehë të çatisë.
TETOR
Lëshohet fantazia në tetor
Si një grigjë që humb rrugën,
Ndonëse gjethet rrinë me zor
Zogjtë në fole struken..
Më duket se ato nuk do bien
As kur të vijë nëntori,
Veç ditët fillojnë e thinjen
Me një gjumë ag zori…
Fantazinë e mbledh ngadalë
Tufë grigje të lëshuar
Më bindet ajo pa fjalë
Në nëntor për të mos u lëshuar…..
MAKSIMUM
Kush është maksimun i fjalës
Mos vallë është lavdia?
Pengon në shtrat të përrallës
Tek merr krah dashuria?
Gënjeshtra heshtin për çfarë thanë,
Lavdia i kthehet e penduar jetës
Në grykën e thesit nuk u pa
Lavdia pa gënjeshtrat…
DJE
E djeshmja s`ka fjalë
E djeshmja ka mall.
Kambanë e etur
Në gjoksin tonë.
Veç kur i vemë gjuhën e të sotmes
Jehon…
NDALESË
Kërciti derë e zemrës sate dhe
U hap.
Po pragu gjer tek gryka
M`u ngjit lart…
PËRROIT TIM…
Me vështrim, përroit ndanë strehës sime
Ujin ia pija krejt,
E ndalja shiritin e tij të fantazisë
Mos ikte shpejt…
Tani s`di ç`bëhet me të
Po e di me siguri,
Se tek hedh hapin nëpër gurë e kapërce
Zgollat me një trisht gri,
Vjen më shpejt tek unë e s`më gjen,
Dhe kur më gjen kthehet prapsht përsëri,
Zgollat të mbushë me ujë të zi…
