Poezi nga Ismet Tahiraj
Po ç’na qenka një det I madh
Po ç’na qenka një vrimë e vogelë
E na u tundka para hunde
Një gisht gishti I dytë
So oretk bore.
Ndaj nga vrima dalin pore
Dhe limfa te zeza
Si këna e nuseve.
Po vije koha plaket gishti
E mbetet I vetëm
Ne orbitën e ditës
Kurgjë nuk ka
Përjetësi….
