Ballina Diaspora Mikpritje çame

Mikpritje çame

Nga Namik Selmani

 

Mund të më afronin kafenë në tryezat e jahteve më luksoze.

Nga ato që bredhin porteve si parajsë a si një ëndërr.

Veç shijen e duarve  të nënave  çame që gostisin mes ode

Vështirë se do besoja se do të ishte pak më e ëmbël.

 

Mund të isha para stjuardesave të shumta sipër një avioni

Që një  çast të ofrojnë pije, kafte të ftohta e të nxehta.

Oo, veç  lëngun e trëndafilëve nga baçja e ballkoni

Vështirë të besoja se do i shijoja sërish ndonjëherë.

 

Mund të më afronin pjata me mish , ëmbëlsira, banane,

Me fruta ekzotikë që i kemi parë vetëm në libra e në filma.

O, veç  shija e arrave, fiqve, ftonjve dhe bajameve  çame

Mbeten kurora më vyer pa patur nevojë për stolira.

 

Kam lotuar nga urimt fjalëëmbla nga zemra e ngrohtë.

Me sytë që  mbeteshin  në vite kaq të kadifenjtë

Kur në duar na vinin borzilokun e manxuranin me aromë,

Nga qielli largoheshin mjegullat, stuhitë dhe retë.

 

Në hotelet me yje të zgjasin çokollata, koktejle dhe fruta.

Teksa rri në  mes neonesh,  llampadarëve ,  shushurima pishinash.

Veç përkëdhelja  e gjysheve  çame me duar tërë rrudha.

Ishte sa një mijë yje të ndezur verbueshëm mes vetrinash.

 

Në kroçere oqeanesh të vënë harta e muzikë xhazi.

Dhe në dyer tualetesh të rrinë me peshqir në duar.

Oo, mos më bëni mëkatar nostalgjik për kohëra malli

Për atë buzëqeshje që nuk e paguan as banka me florinj.

 

Boston, 9 gusht 2018