Nga Xhevahir Spahiu – Tiranë
Mëngjes. Mesditë. Mbrëmja tretet…
nga kalendari fleta ra.
shkoi edhe një ditë; unë pyes vetveten:
“ditës ç’i dhe e çfarë të dha?”
Një ditë shkoi. Pas saj vjen tjetra,
ti mbjell një pemë, një gur ti ve;
nga guri, ja, u ngrit ndërtesa,
dhe pema pyll i madh u bë!
Koha vrapon. Vrapon si lumë;
nga kalendari fleta ra.
Vetvetes pyetjen i bëj unë:
“Ditës ç’i dhe e çfarë të dha ?”