Nga Stefania Battistella – dy poezi:
Stefania Battistella, u lind nē 1989 nē provincēn e Treviso. Ka publikuar “Briciole di pensieri e di velluto”, (2010), “L’amore m’ha fatto fragile”, (2012), Primo giorno senza futuro (2014). Nē 2011 trasferohet nē Romē dhe nē tē njejtin vit ftohet nē Festival Internazionale Città di Sassari bashkē me Jack Hirschman, Paul Polansky, Beppe Costa e tē tjerē, ku merr pjesē nē reading poetike dhe vitin qē pason bēhet bashkēpuntore. Ështē e pranishme nē revistēn 2012 Reti di Dedalus. Nē dhjetorin e 2012 fiton Çmimin Internacional Città di Ostia per la Poesia. E pranishme nē disa antologji: Jackissimo, SignorNò!, Acqua privata? No, grazie, Hazara collaborative poems e nē katalogun e Festival Internazionale tē Berlinit 2015. Nē 2012, 2013 e 2014 merr pjesē nē “Nisan Festival”, qē zhvillohet nē Galilea çdo vit.
Nē edicione tē ndryshme, i fundit nē Venezia (2014), merr pjesē nē festivalin poetik internacional “Palabra en el Mundo. Si Presidente e shoqatēs kulturore Pellicano, bashkē me Beppe Costa punon pēr disa colana poesish e tregimesh.
Dashuria
duket si urrejtje
lëvizje e paformë
që justifikon çdo revoltë
kur arësyeja reduktohet
matematikë pa numra
Margarita
Si kjo lule mbyllet natën
disa nga flamujt e mi zhduken
në mungesë të dritës.
Duket sikur kjo mjafton
ta bëjë tokën të dridhet
e kështu, natyrisht,
parashikon të blindohet
kur errësira e terri
duke u spërkatur mbi bar
si zhiva mbi mermer
mbjellë shkëmbenj antipredh.
Si lulet që lindin në mure
këto flamuj gurësh
nuk valviten, as mbrojnë.
Të bërë shënjestër e vetme
e territ njerëzor
margarita që tashmë
mbeten të mbyllura
edhe ditën.