Nuk është faji vetëm i regjimit, por dhe i njerëzve

Pas rrëzimit të Diktaturës, pati një lloj katarsisi individual te shqiptarët jokomunistë dhe te disa komunistëve, që nuk ishin komunistë.
Të lodhur nga Diktatura monstër dhe nga lufta e klasave, iu dha jetë një ideje paqëtuese se, nuk ka qenë faji i njerëzve, por i regjimit. Kjo ide, gjallërohet dhe zë vend në shoqëri, sa herë jokomunistët vijnë në pushtet.
Komunistët fshihen për pak kohë. Shohin a do të merret kush me ta, a do t’i ndëshkojnë për krimet e kryera, për urrejtjen klasore, me të cilën janë të brumosur. Por kjo nuk ndodh. Liberalizmi i jokomunistëve, nuk ngjall as frikë, as rrezik. Atëhere komunistët, bëhen partizanët kryesor të idesë “Nuk janë fajtorë njerëzit, por regjimi “, dhe me metodat e tyre amorale, e blejnë pushtetin jokomunist, mbushin zyrat me njerëzit e tyre, dhe presin momentin për të marrë pushtetin politik.
Sapo rikthehen në pushtet, nxjerrin hanxharët e luftës së klasave, dhe vazhdojnë aty ku e kanë lënë, masakrën ndaj shtetit dhe qytetarëve. Jokomunistëve ju del gjumi, e kuptojnë çfarë kanë bërë dhe marrin turravrapin duke braktisur atdheun, pasi në pushtet janë rikthyer komunistët.
Këto vite të postdiktaturës në Shqipëri, tregojnë se nuk është faji vetëm i regjimit, por dhe i njerëzve, është faji i komunistëve. Pa u ndëshkuar fajtorët, faji fiton qytetari dhe riciklohet. Ky vend nuk mund të bëjë përpara, pa u ndalur dorën komunistëve që e tërheqin pas.
Deri të kuptojmë se komunisti, nuk është qenie që pranon dhe meriton lirinë, nuk ndertojmë dot demokraci.
Ndëshkimi i komunistëve, sot është urgjencë kombëtare.