Një ”luftë” ushqimore është në qendër të diskutimeve në Gjermani, sipas BBC.
Kërkesa e qeverisë turke që qebapi të njihet si një specialitet turk, ushqimi i preferuar i të gjithëve gjatë natës, është temë kryesore e diskutimit në Gjermani për momentin.
Nëse ka një gjë që i bashkon berlinezët, është oreksi për qebap.
Punonjësit e zyrave në kërkim të një dreke të shpejtë, fëmijë që ktheheshin në shtëpi nga shkolla apo ata që argëtohen gjatë natës vonë, të gjithë ndalojnë rregullisht në një nga dyqanet e shumta të qebapeve të qytetit.
Ajo që josh berlinezët e uritur është mishi i viçit i fërkuar me erëza, i gatuar në hell, i prerë hollë dhe i grumbulluar në pite me sallatë krokante, shpesh të lyer me salcë kosi të mbushur me hudhër.
Është një shije gjermane për qebapin tradicional turk – i njëjti mish i shërbyer në një pjatë me oriz dhe sallatë.
Megjithatë, edhe pse në Berlin ka më shumë se 1 000 dyqane të tillë, së shpejti ato mund të ndalohet të shesin qebap nën atë emër.
Në një aplikim të fundit në Komisionin Evropian, qeveria turke kërkoi që qebapi të njihet si një specialitet turk, i cili lindi dhe u zhvillua në atë që është Turqia e sotme.
Kjo do t’i jepte të njëjtin status si pica napolitane e Italisë ose proshuta Serrano e Spanjës.
Vetëm qebapët që u përmbahen kritereve strikte mund të quhen qebap, edhe pse versioni berlinez nuk do ta kalonte provën.
Ministria Federale e Ushqimit dhe Bujqësisë e Gjermanisë (BMIL) ishte një nga 11 organizatat që parashtroi një kundërshtim.
“Ne kemi marrë parasysh aplikimin nga Turqia me njëfarë habie”, tha një zëdhënës.
”Qebapi është pjesë e Gjermanisë dhe shumëllojshmëria e metodave të përgatitjes së tij pasqyron diversitetin e vendit tonë – kjo duhet të ruhet”, vazhdoi ai.
”Në interes të ‘tifozëve’ të shumtë në Gjermani, ne jemi të përkushtuar që të sigurojmë që qebapi të mbetet ashtu siç përgatitet”, theksoi ai.
Versioni berlinez i qebapit lindi në fillim të viteve 1970, sipas ”Visit Berlin”.
Dy burra pretendojnë krijimin e tij: Mehmet Aygun dhe Kadir Nurman ishin të dy pjesë e valës së “punëtorëve mysafirë” turq që ndihmuan në nxitjen e bumit ekonomik të Gjermanisë pas luftës.
Ata morën qebapin klasik turk dhe e kthyen në një sanduiç të lehtë për t’u ngrënë që tani është një forcë ekonomike më vete.
”Ky sanduiç vlerësohet të gjenerojë shitje vjetore prej rreth 2,3 miliardë euro vetëm në Gjermani dhe 3,5 miliardë euro në të gjithë Evropën”, sipas Shoqatës së Prodhuesve Turq të Doner me qendër në Berlin.
Çmimi i arsyeshëm e ka bërë atë një mjet edhe për pikë politike.
Në fillim të këtij viti partia e majtë gjermane ”Die Linke” i kërkoi qeverisë të prezantojë një kufi të çmimit Dönerpreisbremse, por ajo nuk pranoi.
Komisioni Evropian i ka udhëzuar qeveritë turke dhe gjermane që të angazhohen në bisedime për të gjetur një kompromis, por pasojat e çdo marrëveshjeje ka të ngjarë të ndihen në të gjithë botën, ku qebapi është bërë një nga eksportet më të njohura të Turqisë./