Poezi nga Nadine Stair
Po ta jetoja edhe një herë jetën time, në jetën tjetër do të bëja më shumë gabime.
Nuk do të përpiqesha të isha e përsosur dhe do të shplodhesha më shumë.
Do të isha më budallaqe se ç’kam qenë
dhe të them të vërtetën shumë pak gjëra do t’i merrja seriozisht.
Do të isha më pak higjienike.
Do të rrezikoja më shumë
dhe do të udhëtoja më shumë.
Do t’i sodisja më shumë perëndimet e diellit,
do të ngjisja më shumë male,
dhe do të notoja në shumë lumenj.
Do të vizitoja më shumë vende
që nuk njihja.
Do të haja më shumë akullore dhe më pak jeshillëqe.
Do të kisha më shumë probleme reale
dhe më pak probleme imagjinare.
Unë kam qenë një nga ata njerëz
që e ka jetuar me vetëdije çdo çast të jetës
dhe e ka bërë të dobishëm çdo çast të saj.
Ndonjë çast gëzimi e kam patur edhe unë.
Por, nëse do të kthehesha prapa në kohë,
do të përpiqesha të jetoja vetëm çaste të mira.
Pasi, po nuk e ditët, jeta nuk është gjë tjetër
veçse një çast. Ndaj – Mos e humb të tashmen.
Unë kam qenë një nga ata njerëz
që nuk shkonin kurrkund pa një termometër,
pa borsën me ujë të ngrohtë,
pa një çadër apo pa një parashutë.
Po të rikthehesha në jetë
do ta merrja më lehtë jetën.
Po të rikthehesha në jetë
do të filloja të ecja këmbëzbathur që nga fillimi i pranverës
deri në fund të vjeshtës.
Do të bëja më shumë xhiro tek rrotullamja në këndin e lojrave,
do të shikoja më shumë agime,
dhe do të luaja më shumë me fëmijët
po ta kisha jetën përpara.
Por, jam 85 vjeçe
dhe po vdes…