Një studim i thjeshtuar shpjegon se si zjarret shkaktohen nga rrufeja. Siç përshkruhet, rrufeja është një faktor natyror me një ndikim të rëndësishëm në aktivitetin e zjarreve në pyje në mbarë botën, ndërsa në disa rajone të planetit tonë ato janë shkaku kryesor i fillimit të zjarrit.
Në Mesdhe, studimet kanë treguar se rrufeja është përgjegjëse për pothuajse 5% të të gjitha zjarreve në pyje, shpesh duke qenë një pararendës i rëndësishëm natyror për shfaqjen e ngjarjeve të mëdha gjatë sezonit të zjarreve.
Arsyeja pse një rrufe mund të ndezë një zjarr në pyll lidhet me temperaturën e saj, e cila mund të arrijë deri në 27,000 oC.. Me fjalë të tjera, rrufeja vepron si një burim ngrohjeje (natyrore) i aftë për të ndezur karburantin e pyllit.
Në veçanti, zjarret në pyje të shkaktuara nga rrufetë janë të lidhura drejtpërdrejt me shfaqjen e të ashtuquajturave stuhi të thata. Një stuhi e thatë mund të përkufizohet si një stuhi e karakterizuar nga aktiviteti elektrik (rrufe) dhe e shoqëruar nga pak ose aspak shi.
Kushtet atmosferike të lidhura me zhvillimin e stuhive të thata përfshijnë paqëndrueshmëri të shtuar në atmosferë dhe një shtresë shumë të thellë dhe të thatë të poshtme brenda troposferës, e cila në kushte mund të lejojë zhvillimin e reve vertikale me një lartësi të madhe bazë.
Troposfera e thellë dhe e thatë është një tipar i përbashkët i të gjitha stuhive të thata pasi kontribuon më tej në avullimin e reshjeve të disponueshme (shiut) kur ato bien nga baza e reve në tokë dhe në këtë mënyrë në shfaqjen e aktivitetit të vetëtimës në mungesë të shiut.
Megjithatë, një stuhi e thatë nuk çon gjithmonë dhe domosdoshmërish në fillimin e një zjarri pyjor. Mundësia e ndezjes nga rrufeja varet nga lloji i lëndës djegëse pyjore, nga përmbajtja e lagështisë së tij, por edhe në përgjithësi nga kushtet zjarr-meteorologjike që mbizotërojnë në sipërfaqe gjatë dhe pas goditjes së rrufesë. Për shembull, kur lëndët djegëse pyjore janë shumë të thata dhe kushtet meteorologjike të zjarrit janë të favorshme (p.sh., temperaturat e larta, lagështia e ulët relative, erërat e forta), një goditje rrufeje mund të çojë në ndezjen dhe fillimin e zjarrit në vetëm disa minuta nga manifestimi i saj.
Në të kundërt, nëse karburanti i pyllit është mjaftueshëm i lagësht dhe kushtet meteorologjike të zjarrit nuk janë të favorshme, atëherë ndezja mund të ndodhë shumë orë apo edhe ditë pas goditjes fillestare të rrufesë. Në këto kushte, do të thoshim se shfaqja e stuhive të thata është një kërcënim potencialisht i fshehur, pasi mund të çojë në shfaqjen e zjarreve disa ditë pasi rrufeja godet një zonë.
Nëse supozojmë se një rrufe “godet” një pemë, ngarkesa elektrike e saj depërton në thelbin e pemës dhe arrin rrënjët e saj. Nëse përmbajtja e lagështisë së pemës është e lartë, ndezja nuk do të ndodhë menjëherë.
Megjithatë, pjesa e poshtme e pemës dhe rrënjët e saj mund të ndizen dhe të mbështesin djegien, edhe pa praninë e oksigjenit të bollshëm. Kjo djegie “e brendshme” është e dobët dhe evoluon me një ritëm të ngadaltë, ndërkohë që nuk zbulohet lehtësisht pa përdorimin e kamerave të specializuara termike ose teknikave të tjera përkatëse të sensorit në distancë. Në rast se kushtet meteorologjike të zjarrit janë të favorshme, djegia brenda dhe në rrënjët e pemës mund të përhapet në pjesën e jashtme , duke çuar përfundimisht në fillimin e një zjarri pyjor.