Jetojmë me kujtimet e të shkuarës,
Me mallin e lumturisë vëllazërore,
Kur odat mbusheshin me burra,
E nga hareja e lojërave,
Bërtisnim urra, urra!
Po jetojmë me mallin vëllazëror,
Zemrën e lënduar prindëror,
Në kujtim të rrugëve të zhurmshme,
Të krijuar nga fëmijët me bërtima të lumturueshme.
Ditët kalojnë me qetësinë e dhomave,
Me telefona dhe Facebook në duar,
Pa kuvendimet dhe mësimet e odave,
Pa zhurmën e rrugëve tashmë të asfaltuar!
Jetojmë me heshtjen e shtëpive luksoze me dry të mbyllura,
Të vëzhguara nga larg përmes kamerave të instaluara,
Jetojmë me vetminë dhe buzëqeshjet e humbura,
Me mallin fëmijëve dhe ditëve të dikurshme të lumturuara!!!
MSc. Adem Lushaj