Një fletore të vjetër e gjeta, të grimcuar
Nën trarët e kullës së rrënuar
Lexova ditën time të ecjes
Gurëve të oborrit
Kishin mbetur shenja kujtimi
Plagë grithur gjunjëve shtalb
Rrugëve të baltosura të fshatit tim
Shikoj gjurmët e shputave këmbëzbathur
Shpuar qepurave të livadheve
Kujtim jete
Lexoj fletëve të mykura në dekada
Nuk di,pse buzët enden qosheve
Padashur qeshin rrugëtimin e gjetur vonë
E faqet lagen nga do pika loti krenarie
Njomën si në fëmijëri
Sa ëmbël skajojnë qeshjen e dhembshme
Të shfrenuar mallimeve të ikura
Do shkoj edhe unë pa cak, pa drejtim
Vetëm kam dashur shumë
Në Erenik ,si dikur
Të laj vazhdat e ngrira të mallit faqeve
Si qoshe kulle të ruajtura në shpirt
Pastaj, pastaj,
Të djeg shkarravinat nga fletore e vjetër
Ndoshta edhe hirit i vjen era zjarr…
Kur fryjnë erërat e mallit.
MALL PËR GURIN E VENDLINDJËS
Brenda vetës lëvizen dallgë malli
Të një kohe të largët , ngrirë në kujtesë
Një erë e nxehtë depërtoi poreve
Vrimat frymojshin si daulle të plasura
Paramendoja rrugët e pluhurosura të fshatit
Vendlindjes sime pergamenë ngjarjesh
Në malin e thellë drugjatë
Një kambanë rrihte fort thumbin
Në qafën e lopës së kuqe
Rrugëve anash lozja me gurë,
Këndoja i heshtur, buzëtëmbël isha
Kur binte shi, vetëtimë e bubullimë
Futesha nën strehën e lisit të vjetër
Në zgorkojnë e thellë, si zog strukesha
Lëmoja shpatullat gurëmadhit të fshehur
Flisja si me engjëjt, bëja lutje të ikte furtuna
Jashtë vetëtima “ndezte” qiellin flakë
Frika ime përqafonte shkëmbin memec…
Tre ditë tani ,shëtita maleve të fshatit tim
Gjeta gurmadhin po aty, i nxirë kohe,
Lisi ishte tharë, zjarri e kishte shkretua
Lëmova shpatullat e shkëmbit nga malli
Ia numërova edhe të qarat e lëmashkosura
Do pipa nga rrënjët do ecin lartësive
I mallosur Ika, e lash të djegur kujtimin e feministë
Shikoheshim si në pasqyrë ,nuk flisnim..
Ngjasonim si dy vëllezër nga një vendlindje
Bashkëvajtjes ëndrrave të jetës
Ai i plasur unë i dërmuar nëpër kohë….
Gjakovë,
Nentor, 2020
SOT BLEBA DY BUKË
Sot theva ngujimin shtëpiak
Çdo” rregull” të shtetit shkela
Me shumë dyshime të veshura
Hamendshëm vajta te furra e bukës
Bleva dy pesëqind gramëshe
Duke llogaritur edhe tre ditë të tjera
Të mbyllur unë e mikja ime e jetës…
Sa dhimbshëm më shikoi bukëpjekësi
Gjatë nguliti sytë në pamjen time
“Kalo mirë, më tha, eja prap nesër!…”
Nëse kam kohë, pas tre ditëve vij
Jam në pension e shëndetlig
Më thanë se virusi covid po më kërkon
Do mbyllem brenda në dhomën e heshtur
Mes dy urëzave të djegura ngroh shpirtin
Një kënge të zjarrtë buzët ia thonë zë vogël
Mikja ime e jetës u mallëngjye
Do pika lot i ranë mjekrës së rrudhosur
Kënga u tret leshnajës së pahequr
Vetëm dy frymë ofshajnë dritave të territ
Pas tre ditëve ndoshta shkoj prap për bukë…..