Ai gjithë jetën ,vajzat e bukura i bëri këngë,
Disa ishin të ëndërruara,
Të tjerat ishin sy
Ku pinin ujë drerët e plagosur
Të gjitha së bashku krijonin
Vajzën e ëndërrës
Që emrin s’ia tha kurrë !
U plakën vajzat e këngës
Dhe një natë
Në oborrin e tij
U shfaq një turmë plakash
Që dikur kishin qenë vajza të bukura
Në të cilat përherë kish një mundësi lufte
I çmeritur ,
Poeti i thinjur pa gratë e plakura
që këndonin këngët e tij dhe ziheshin ndërvete
Se kujt i përket kënga dhe cila kish qenë
E dashura e poetit
Dhe mori malet përtej lumit
Pas tij,
Lule të çmendura mbushnin dheun