Nis një këngë bilbili, por kënga i del vaje,
Se kujton një trim, një trim sokol djalë,
Se kujton me mall djalin e Kosturrit,
Azem Ali Meshin, shqiponjë në kreshta guri.
Drini ndal udhtimin, mban nji minut zi,
Shqiponja krenare, po loton përmbi,
Zogjtë e bjeshkës gjith` i presin lodrat,
Nderojnë djalin trim, që doli mbi kohnat..
Ahu e lisi n` breg, pyesin ku asht vllai ynë,
Se shtatin e drejtë e kishte diell kishte synin,
Se kishte mjaltë fjalën, shkëmb kish betimin,
N` shërbim të Atdheut, nderoi amën-fisin.
Nderoi traditat, gjysherit e ma tej,
Amë prej Kastrioteve, gjakun kishte në deje,
Triumfoi mbi jetën, presekutacionin,
U ngjit shtegut dijes, ditet e bardha rrodhën.
Shëmbull në shërbim, ku e therriste detyra,
Ishte besnik- trim, me ndjenjat si pasqyra,
I dashur, i gjendur, mik shokëve në krah,
Malsori vigan, një lis a një ah..
N` betejë me krimin, frikë nuk kishte hiç,
Një ditë qershori ra në Yzberish.
Viti i trazuar, 1999, bandat levrinin kudo në Tiranë,
Azem Ali Meshi, i pari ku detyra ishte e randë.
U këput një yll, oh ky yll burrë Hasi,
Dielli u nxi, qielli në lot plasi,
Mori vesh Malsia, gjama sikur motit,
Nderime trimit, si Deshmor i Kombit..
Sa herë vijnë qershorat, sa herë piqet qershia
Hasi kujton djalin, trimin Malesia,
Kombi bën apelin:- Azem Ali Meshi,
Këtu, thotë toka, këtu thotë qielli..
Në tokë la emrin, ndrin me krenarinë,
në qiell u kthye yll, yll i bukur me shkëlqim,
Rjedhin motet, ikin, kujtimi jo kurrë ,
Azem Ali Meshi rron shqiponjë në flamur!
Fier, 15 maj 2019