Nga Zeqir Lushaj
-Perkujtimore, per mikun tim brazilian, Xhoi Roma-
Brazil…, e s’ka!
Nuk ka më miqësorë se brazilianët,
Të paktën, këtë bindje e kam Unë,
Kam njohur jo pak, këtu në Amerikë,
Të gjithë, më duan dhe i dua shumë.
Me Xhoi Romën, kam punuar vite,
Një i moshuar, me shumë kulturë,
Fliste lirshëm, pesë gjuhë të huaja,
75-vjeçari, që nuk pushoi kurrë.
Xhoi Romën, nuk mund ta harroj,
(Me ka dashur, si të isha djali i Ti),
Dhe kur blinte alkoholin në dyqan,
Më sillte një shishe: -Eshtë per Ty!
-Pse, more mistër Xhoi, -thosha Unë,
(Buzegas, por…, si në kundërshtim!)
-E di se Ti, do më kujtosh pas vdekjes,
Alkoholi, është miqësor, -or biri im!
Dhe vazhdonte, gjithë humor-lezet:
-Unë, e di se ke lek,-o Zeqir Albania,
Ti edhe Sabrieja, mirë, që i kurseni, *
Në Tiranë, do të mbarohet shtëpia.
…!
-Mos pi shumë vodka,-Unë e ngucja,
Dhe Ai, ngrysej, rrinte ma serbes:
-Jo veç, ma lehtëson peshen e jetës,
Por, ndoshta nesër, s’jam ma:-Vdes!
Kur e shihja merzitur, ia ngulja sytë:
-Ç’farë ke, pesë herë Kompion Bote!
Fillë,e merrte veten, “edepsyzi”-plak:
-Po…! Per të tri kategoritë, -zotrrote!
Më besoni, lexuesit e mi, të mirë,
Ai Njeri paska qenë, si profet – diç,
U ndamë me gas, në darkë te puna,
Natën, thirri Maria:-Xhoi Roma vdiq! *
Bëra homazhe te miku brazilian,
M’u lag çerpiku, para trupit të Ti,
Si kujtim këto vargje, në 5-vjetor,
E kish thanë sa herë, këtë profeci.
…!
Nuk ka më miqësorë se brazilianët,
Të paktën, këtë bindje e kam Unë,
Kam njohur jo pak, këtu në Amerikë,
Të gjithë, më duan dhe i dua shumë.
./.
*Maria, e shoqja e Xhoit
*Sabrieja, -ime shoqe
-Marrë nga libri i autorit me titull „Sportit i mbeta barxh“ , Kristalina KH, Tiranë 2016-