Nga Isa MALOKU
Unë sonte po përpiqem
T’i numëroj flluskat e borës
Por furtuna po më pengon
Ajo i mbuloi pullazet
Shtëpitë rrugët e sheshet
Sikur bëri peizazh mrekullie
Unë e gjeta pikturën e bukur
Që mësuesi im
Dikur ma tregonte
Dhembshëm pëshpërita
Me veten dhe shpirtin tim
Unë e bëra fotografinë
Mësuesit tim të ia dhuroja tani
Por ai sot është në grevë
E pas tri dekadash
Ndoshta koha e kishte bërë ndryshe
Me orë të tëra e prita
Me padurim një buzëqeshje t’ia dhuroja
Mëzi e njoha
Nuk e mbante më atë xhaketën e përgjakur
I kishin ikur edhe flokët e thinjura
Nga malli mbeta i shtangur
Nuk i dhurova asgjë
Për kontributin e tij të shenjtë
Sepse nuk doja të më rrëfente
Për kohën e Migjenit
Ajo kurrë mos u përsëritë më…