Trevargsh nga poeti QAZIM D. SHEHU
Në faqe shkëmbinjsh
dielli hodhi një dorë rreze
pasqyrat u grisën si beze.
+++
Humbi kujtesa e një minuti
Minuti tjetër e fshiu
Fytyra në ajër ngriu.
+++
Uri e ujit përtyp kohën
Memecëri delirante
Zbrazet pa gjyq.
+++
Në paralojë futa një fjalë,
Ngeci tek rrokja e parë,
Dielli mbi sup m`u var.
+++
Mbeta kësaj ane duke pritë
Mos vjen babai;
Çeli gjethe degë e thatë.
+++
Dheu i bardhë tregon
Thinjat e tokës që plaket
Për ne.
+++
Rrjedhin përrenj malorë
Digat e kujtimeve
Përpara marrin.
+++
Ara e gjyshit dhe e babës
Bëri pronar një tjetër njeri,
Ngopja tek tjetri mori uri…
+++
Guralecët në mot të ngrohtë
Bien mbi lumin e vjedhur
Nga një lot.
+++
Harqe triumfesh të vogla
Ngrihen në histori me kokteje
Rrëzohen sa dal prej dere.
+++
Një fije bari kërkoj
Fre për gjuhën;
Njomësia qesh hidhur
+++
Jam kuturisur njeri i vetëm
Vetmia më sjell
Dyndje shekujsh.
++
Shikimet e tua të mbetura
Në ajrin e ndezur
S`m`i ftohin lulet e etura.
+++
Bishti i kalit vret një mizë
I shigjetllës rrezikun ndjell,
Njeriubisht veten vjell…
+++
Ujëvara shkrihet si loti
I dashurisë në trupin femëror;
Greminat s`kërkojnë theror.
+++
Shelgjet përkunden në zjarr
Të dashurisë, anë përroi,
Helmin terratisën ankthit dashuror.
+++
Ciganët braktisën shelgjet,
Hëna si brisk i dëshpëruar
U pret degët…
+++
Lavde ngrita
Për sytë e tu shprehës
Para një gryke pa lëngun dehës.
+++
Koha shkundet kurrëkund,
Një thes poshtë i vë,
Më pak miell, më shumë krunde lë.
+++
Lëçita e pëshpërita
Një mal me poezi,
Sa e gjërë pëshpërima.
+++
Buzët të rreshkura nga puthja,
Çdo lëng tjetër mbi to
Ledhaton shkrumbin.
+++
Në mëngjes dhe darkë
Me njerëz takohem,
Nga vetja ankohem.
+++
Trillime hapësirash
Rrjedhin kujtimet,
Kurrë s`kanë qenë.
+++
Kripë e mbrëmjes
Në gjellë kujtimesh hidhet;
Sa bajate.
+++
Rruga rrëshqet në përtesë,
Shiritin e vet mbledh
Pa asnjë fytyrë.
+++
Dashuria rrëmben ditën
E ndërsen drejt vetëtimash;
Zbutur në litarë shiu.
+++
Çengel i fjalës var,
Imazhe të thyera nga drita,
Kontraste pa errësirë.
++
Pa shpjegimin e syve të tu,
Mbeta pezulli.
+++
Në xhunglën urbane s`i vras
Mizat e plogështisë;
Tigri i ulërin mërzisë.
+++
Në qerpikun e dikujt
Syri i natës mbyllet;
Na ngushëllojnë yjet.
++
Je diell që ngroh
Hapësira të tjera
Hithra vegjetimi dehen.
+++
Ulërima ujqërish
Në artopolante politikanësh
Ëmbëlsojnë egërsinë.
+++
Turravrap shkon
Majës së shikimit tim
S`dihet kur do biesh.
+++
Zallishte e mjerë
Gurët shkrofëtijnë
Fosile kuajsh.
++
Lopa me gjuhë mbështolli
Një letër të harruar,
Bari pikoi fjalët.
++
Trishtimet s`kanë gojë
Vetëm brima hapin
Mola të padukshme
++
Kosa mbi bar qesh
Për prerjen e barit
Dridhet dorë e kostarit.
+++
E marr shikimin tënd
E ngjyros në brendësi,
Ngjyrat i vjedh tjetër dashuri.
+++
Mendja për tek vendlindja
Bredh përgjysmë,
Gjysmën tjetër e trishtojnë prindërit.
+++
Jetojmë në kohë të bukura
Na injektojnë lumturinë
Mundësitë e pamundura.
+++
Njeriun e dua të zbrazët
Me frymë librash ta mbush
Rekuim dritash pa qetësi.
+++
Zemra ime shqetësuar
Nga rrotullim i syrit,
Dridhet nga lëvizja.
+++
Filiz i pyllit zemërak
Në shtatin tënd mbiu,
Nuk gjeti dru të denjë.