Nga Nikollë LOKA
Kur era rropatet mbi dyer që s’hapen,
e malli s’të pret ti shtysh dyert,
ulu mbi pragun e derës e nisja të flasësh,
fol për vjeshtën që iku papritur,
për dimrin që erdh i paftuar,
fol për kohën e madhe të pritjes,
pasi të çmallesh me gurët!